Кватэра на другім паверсе, дзе адбылася трагедыя. Усе фота: «Мінская праўда»
Ахоўнік гаражоў расказаў «МП», што мужчына і жанчына, якіх вінавацяць у забойстве сына, — прыезджыя. Пару гадоў таму купілі кватэру ў Слуцку, а да гэтага жылі ва Уздзе, потым — у Любані. Таксама яны купілі дачу ў Амговічах Слуцкага раёна.
На вокнах кватэры, дзе адбылася трагедыя, устаноўлены шклопакеты, за імі рольшторы. Звярнуў на сябе ўвагу недагледжаны балкон, дзе боўтаюцца прышчэпкі на вяроўках.
— Забойства адбылося на Стары Новы год з 13 на 14 студзеня 2023 года. Дзіця хадзіла ў сад побач з домам, ну ва ўсякім разе было аформлена. Хлопчык не пераносіць лактозы … Наконт старэйшага сына ад першага шлюбу ведаю, што маці пазбавілі бацькоўскіх правоў, і раней ён жыў у іншым месцы з бацькам. Але потым, калі той памёр, старэйшага хлопчыка аддалі ім. Гэта значыць, малодшыя трое дзяцей былі ўжо агульныя, — распавялі «МП» у ЖЭСе.
— Я заходзіла неяк да іх у кватэру, каб акт скласці. У іх быў нармальны касметычны рамонт, а бытавая тэхніка лепшая, чым у нас з вамі. Ложак дзіцячы стаяў… Мужчына сказаў, што яны збіраюцца аднекуль забраць яшчэ адно дзіця, — патлумачыла нам працаўніца жыллёва-эксплуатацыйнай службы.
Дык колькі ў жанчыны ўсяго дзяцей? Выходзіць, што пяць? У Анастасіі — 14-гадовы сын ад першага шлюбу, які ў лістападзе-снежні 2022 года пераехаў жыць у Слуцк пасля гібелі свайго бацькі. Забіты горам падлетак не думаў, што патрапіць у апраметнае пекла! Родная маці спачатку хацела здаць яго ў інтэрнат, рэгулярна пасылала па піва, а затым і зусім прымушала яго прадаць камп'ютар, каб прапіць гэтыя грошы. Але тут хлопчык уласнасць абараніў: «Камп'ютар не аддам, яго мне тата падарыў!»
Ад другога шлюбу ў Анастасіі ёсць яшчэ 12-гадовы сын, які жыў са сваім родным бацькам. Жанчына спачатку маўчала аб дзіцяці. А потым са сваім трэцім мужам таксама наважылася хлопчыка забраць, але, на шчасце, не паспела.
Таксама ў 35-гадовай Анастасіі і 48-гадовага Аляксандра былі дзве сумесныя дачкі шасці і двух гадоў, а таксама трохгадовы Сямён.
Але самае шакавальнае, на думку суседзяў, тое, што да забойства хлопчыка яго маці зноў знаходзілася ў цікавым становішчы, але не зраслося. А інакш гэта было б шостае дзіця, кінутае на пакуты.
— У мяне зараз ціск падымецца ад усіх гэтых размоў! Трэба было сацработнікам займацца гэтым пытаннем! І калі забралі дзяцей, нельга было аддаваць, а іх вярнулі датэрмінова, — вельмі эмацыйна ўсклікае пажылая суседка з трэцяга паверха. Відаць, што яна неабыякавая да гэтай сітуацыі.
Гаротная сям'я жыла якраз пад ёй. Была на ўліку ў САПе, але кожны раз, калі праверка прыходзіла ў кватэру Анастасіі і Аляксандра, там фіксавалі парадак: ежа ў наяўнасці і спальныя месцы для дзяцей абсталяваныя, — і нейкіх падстаў забраць апошніх не было.
Ежа была і растваральная каша «Белакт», толькі вось 3-гадовага Сямёна нават ёю не кармілі.
Пра такіх малых гавораць — скура ды косці. Калі дзяцей удалося забраць, Сёма важыў усяго 7 кілаграмаў. Настолькі быў знясілены, што нагадваў жывы шкілет з канцлагера. Мозг дарослага чалавека пры недастатковым харчаванні перастае адэкватна ўспрымаць рэальнасць. А што ўжо казаць пра трохгадовае дзіця, чый арганізм толькі развіваецца?.. Уласная маці звала Сямёна няйначай як дэбілам.
А як малому ў галодным стане спазнаваць свет? Як наогул даведвацца нешта новае, калі ты не гуляеш на вуліцы, а сядзіш прывязаны дома?
— А вы ведаеце, чаму гэтая сям'я наогул з'ехала з Любані? — пытаецца суседка. — Вы не ведаеце, затое выдатна ведае пракуратура, якая цяпер займаецца гэтай справай.
Бацькі збівалі Сямёна, калі яму не было яшчэ і года! Ён нават патрапіў у рэанімацыю ў Мінск, і тады яшчэ была заведзена крымінальная справа. Яны з малодшага хлопчыка ўвесь час здзекаваліся, збівалі яго і пазней. Ложак яго стаяў у калідоры, і спаў ён, як сабака, у куце. Хіба гэта нармальнае стаўленне?
З носа ў яго ўвесь час нешта цякло. Педыятр да іх прарывалася з патрабаваннем паказаць ёй дзіця, а маці-ідыётка адмаўлялася. А потым дзіцячы доктар патэлефанавала ў гарвыканкам, падняла шум — і тады прыехалі сацработнікі з міліцыяй і забралі дзяцей. Перад Новым годам хлопчыка адвозілі на хуткай зашываць разбітую губу. Гэта бацька і маці яго так збілі.
Абое бацькоў сядзелі на дзіцячых грашах, гулялі і пілі за гэты кошт. Па меркаванні суседзяў, бацька дачу і машыну сабе купіў за дзіцячыя грошы. Аляксандр мяняў тачкі адну на іншую. Здаровы мужчына працаваў ад сілы месяцы два. Падмятаў Цэнтральны рынак у Слуцку, і то таму, што прымусілі — трэба было разлічыцца з дзяржавай за ўтрыманне дзяцей, калі іх забралі на некалькі месяцаў.
З медсястрой, якая рэгулярна абівала парогі, упрошвала пусціць яе да дзіцяці, паводзіў сябе нахабна, пасылаў на тры літары і бразгаў перад носам дзвярыма.
— Анастасію ўсе прасілі і нават выхавальніца: ды адмоўцеся вы ад дзіцяці добраахвотна, навошта вам Сямён?! На што жанчына пярэчыла: «А мне тады давядзецца аліменты плаціць!» Яе ж прымусілі і дзяцей у дзіцячы сад аддаць. Ну завяла пару разоў, а потым цэлы месяц яна з Сямёнам не паказвалася. Паводле яе слоў, хлопчык усё хварэў і хварэў.
Дзіва што, калі яна яго не карміла і суткамі не выводзіла на вуліцу. Гэта хіба маці, ды яе на бярозе павесіць трэба! Неяк Анастасія прывяла хлопчыка ў сад па холадзе з мокрай галавой. Загадчыца яе спытала: «Што вы робіце? Так нельга!» І гэтая матуля ёй нагрубіяніла. «Вы мне што тут будзеце камандаваць? Я такое пра цябе напішу, што ты працы пазбавішся! — прыстрашыла жанчына. Вось з такімі пантамі яна была, — растлумачыла суседка.
Муж і жонка ўвесь час скандалілі начамі, з гадзіны да трох, замінаючы навакольным спаць. І суседзі куды толькі ні пісалі, меркавалі, што скончыцца ўсё нечым нядобрым. Ва ўчастковага цэлая папка матэрыялаў была.
— У той злавесны дзень я чула да абеду дзіцячую беганіну. Потым рэзка наступіла мёртвая цішыня. Білі яго ў ванным пакоі, — успамінае суседка.
Са слоў пажылой жанчыны, Анастасія сама выклікала хуткую, калі Сямён быў мёртвы.
Пры гэтым па тэлефоне маці сказала, што хлопчык нібыта ўпаў і стукнуўся галавой аб ванну, а потым стаў задыхацца. Пасля таго як рэанімацыя прыехала, лекары адразу зразумелі, што дзіця мёртвае, прычым даўно, хоць распачалі апошнія бясплодныя спробы вярнуць яго да жыцця. Гледзячы на змучанае цела малога, плакалі нават следчыя-мужчыны, якія бачылі шмат чаго.
Як піша «МП», бацькі паспрабавалі сапхнуць забойства дзіцяці на старэйшага сына.
Справа ўжо перададзеная ў Мінскі абласны суд.
Як паведамляла Генпракуратура, свайго сына сужэнцы, 37 і 48 гадоў, забілі «з асаблівай жорсткасцю» «ў прысутнасці двух малалетніх сясцёр і зводнага малалетняга брата загінулага шляхам нанясення са значнай сілай шматлікіх удараў рукамі і нагамі па галаве і тулаве».
Дзіця падвяргалася насіллю з боку бацькоў ад самага нараджэння на працягу трох гадоў.
Жанчыне пагражае да 25 гадоў пазбаўлення волі, мужчыну — аж да смяротнага пакарання.
