25 кастрычніка 75 гадоў споўнілася б пісьменніку, перакладчыку, грамадскаму дзеячу Карласу Шэрману (1934-2005).
Карлас Шэрман нарадзіўся ў сталіцы Уругвая Монтэвідэа. Яго бацька Рыгор быў эмігрантам з Заходняй Беларусі. Пэўны час жылі ў Аргентыне. У 1950-х гадах сям’я пераехала ў Беларусь, паддаўшыся савецкай прапагандзе. Тут Карлас Шэрман працаваў на фабрыцы. Авалодаўшы беларускай мовай, стаў бібліятэкарам. Загадваў рэдакцыйна-выдавецкім сектарам Фундамэнтальнай бібліятэкі імя Якуба Коласа НАН Беларусі.
Калі ў СССР пачалася перастройка, ён разам з Быкавым, Барадуліным, Брылём, Адамовічам, Алексіевіч рашуча ўстаў на бок пераменаў. Доўгі час быў віцэ-прэзідэнтам Беларускага ПЭН-цэнтра - свайго любага дзіцяці. Быў адным з будаўнічых адроджанага незалежнага грамадства Беларусі і з уласцівай яму мудрасцю браў чынны ўдзел у абароне дэмакратыі і незалежнасці ў канцы 1990-х. Быў адным з ініцыятараў тварэння Асамблеі няўрадавых арганізацый, Беларускага Хельсінскага камітэту.
Апошнія гады жыцця пісьменніка прайшлі ў Нарвегіі - яго спрабавалі вылекаваць ад раку, там ён і памёр. Яго прах быў пахаваны ў Беларусі. Сюды вярнулася ягоная ўдава.
Пісаў па-іспанску, па-беларуску і па-расейску. Аўтар паэм «Дождж у Каралішчавічах» і «Накірункі свету», зборніка вершаў «Сны», кнігі крытыкі і эсэ «Таямніцы почырку». На іспанскую мову пераклаў творы Якуба Коласа, Янкі Купалы, Аркадзя Куляшова, Рыгора Барадуліна, Васіля Быкава і іншых. На беларускай мове ў яго перакладах з’явіліся раман Габрыеля Гарсія Маркеса «Каханне падчас халеры», творы Нікаласа Гільена, Фелікса Піта Радрыгеса, Арманда Тэхада Гомеса і іншых.
Дагэтуль не выдадзеныя цалкам ягоныя ўспаміны, якія маюць літаратурную каштоўнасць. Не знайшлося пакуль выдаўцы...
