У падрыхтаваным да чэрвеньскага Сойму КХП‑БНФ выступе Зянон Пазьняк называе прэзыдэнцкія выбары 2006 году «лубянска‑крамлёўскім праектам групы Паўлоўскага». Паводле Пазьняка, Кангрэс фармальна канстатаваў, што Мілінкевіч, як і Казулін, цалкам выканалі сваю ролю ў гэтым праекце і павінны адысьці.
Зянон Станіслававіч адзначае ўзмацненьне левых і адкрыта прамаскоўскіх сілаў у апазыцыі. Гаворачы пра Мілінкевіча, сп. Пазьняк выказаў засьцярогу наконт імкненьня апошняга узначаліць моладзевы рух: «Але насьцярожвае той факт, што адпрацаваны лідар пачаў выяўляць недвухсэнсоўную схільнасьць узначаліць Беларускі нацыянальны маладзёвы рух (заявіў нават, што ўступае ў Малады Фронт). Можна сказаць дакладна, што Мілінкевіч атрымае магчымасьць уплываць і накіроўваць Малады Фронт, справа не абмяжуецца «моб‑шмобамі». Праз нейкі час рух загоняць у сьляпы завулак і ён рассыпецца на дробныя часткі».
Пазьняк называе Мілінкевіча «функцыянэрам зь ціхім голасам і мяккацелай усьмешачкай» і закідае таму раскол гарадзенскай арганізацыі БНФ, стварэньне канкурэнцыі ў асобе Сямёна Домаша старшыні БНФ на выбарах у 2001 г.
Апазыцыю Зянон Пазьняк вінаваціць у «непрадрашэнстве» (мабілізацыі розных пратэстных сілаў толькі на бліжняй мэце). Палітык праводзіць паралелі з падобнай ідэалёгіяй, «распрацаванай дэмакратамі‑шавіністамі яшчэ ў пэрыяд паміж 1‑й і 2‑й Сусьветнымі войнамі». Падобна расейскім эмігрантам, што «імкнуліся аб’яднаць усіх уцекачоў з СССР на барацьбу з бальшавізмам, не вызначаючы (не предрешая), што будзе пасьля перамогі», «псэўдаапазыцыя зусім не «змагаецца» з палітычнай агрэсіяй Расеі, з пагрозай незалежнасьці Беларусі, вынішчэньнем беларускай культуры і беларускага нацыянальнага жыцьця. Яны выступаюць толькі супраць дыктатуры Лукашэнкі».
На думку Пазьняка, Захад працягвае падтрымліваць антыбеларускую палітыку Масквы: «Захад, як і ў ХХ стагодзьдзі, заўсёды падтрымліваў непрадрашэнства расейскага імпэрыялізму, этнацыду беларусаў, палітычнай агрэсіі Расеі — сутнасьць канфлікту ён ва ўпор ня бачыў і не хацеў бачыць, бо гэта не адпавядала ягоным інтарэсам. Непрадрашэнская квазіапазыцыя выгадная і Захаду, і Маскве».
