Nu voś, sytuacyja z "Eŭrapiejskim maršam" u ahulnych rysach abmalavałasia. U tym, što ŭłada dazvoliła šeście ŭ farmacie Akademija navuk — Banhałor, niama, viadoma, ničoha sensacyjnaha. Takija ž dazvoły davalisia i na šerah papiarednich akcyj.
Pry hetym Kastryčnickuju, vidavočna, ačepiać, i moža nie abyścisia biez tuzaniny, jak było i na Dzień Voli. Chacia, treba dumać, heta nia toj vypadak, kali naviersie zachočuć prademanstravać ambasadaram dy zamiežnym haściam usie mahčymaści mienskaha specnazu.
U svaju čarhu, arhanizatary, ź ichnich słovaŭ, vyjavili kłopat pra toje, kab pradstaŭniki Eŭraźviazu brali ŭdzieł u akcyi lehitymna. Tak što, naprykład, słavacki pavierany sp. Rehak ci chto jašče moža vystupić ad imia Bruselu na dazvolenym mitynhu… nie, nie na Banhałory, a ŭ parku Družby narodaŭ, jak stali padkreślivać asobnyja praeŭrapiejskija sajty (udały eŭfemizm, čamu b nie ŭjavić sabie, što nazoŭ parku symbalizuje, naprykład, eŭrapiejskuju palityku susiedztva:)?
Što da kolkaści ŭdzielnikaŭ, dyk, z adnaho boku, paščyravali siłavyja struktury, skarystaŭšy ŭžo dobra adpracavany metad preventyŭnaha praredžvańnia šerahaŭ apazycyjnaha aktyvu za košt amataraŭ tabujavanaj leksyki:) Ź inšaha boku, prychilniki čyścini zmaharnaha žanru klajmujuć inicyjataraŭ za bieschrybietnuju zhodu na "placoŭku dla vyhułu sabak". I asobna — sp. Ivaškieviča za niepalitkarektny apryjorny padzieł hramadzskaści na sapraŭdnych eŭrapiejcaŭ i "nieda…". Takaja verbalnaja selekcyja, treba dumać, nie prymnožyć kolkaści ŭdzielnikaŭ.
Zrešty, stasunki na hetaj hlebie vyśviatlaje palityzavanaja prasłojka. Masa ž (pry tym što nichto nia suprać atrymlivać niamieckija zarobki dy mieć katedžy, jak u brytancaŭ!), suzirajučy nalepki, melanchalična razvažaje: a što jon źmienić, hety marš?
Sapraŭdy, a što?
"Kali častka apazycyi nasamreč raźličvała, što ŭłada siadzie siońnia za niejki stoł pieramovaŭ, raspačnie dyjaloh u litaralnym sensie, to heta byli, kaniešnie, pamyłkovyja raźliki", — tolki što zaznačyŭ u hutarcy sa mnoj palitolah Valer Karbalevič. Na jahonuju dumku, va ŭładnych viarchoch zaraz niama nia toje što vyraznaj stratehii, ale i ŭciamnaj taktyki.
Miž tym ja sprabuju elementarna pastavić siabie na miesca vysokaha načalstva. Nu na jakuju chaleru mnie… to bok jamu:) niejki kruhły stoł? Našto kazie bajan? Abo viarchi vykonvajuć umovy Bruselu i naŭprost atrymlivajuć pierniki, abo i dalej upirajucca roham — i tady nijaki Milinkievič i nijaki Labiedźka spravu nie ŭładkujuć.
Karaciej, siońnia apazycyja nu nijak nia ŭpliščvajecca ŭ farmat. Heta nie aznačaje, što jaje vysiłki ŭvohule marnyja. Prosta rytualnyja (i pa-pijaraŭsku piśmiennyja) frazy pra dyjaloh nia musiać uvodzić publiku u zman. Nasamreč u ahladnaj perspektyvie možna damahčysia chiba trochi bolej cyvilizavanych umoŭ isnavańnia palityčnaj alternatyvy. Praściej kažučy, kab ułada, damaŭlajučysia z Eŭropaj, asłabiła tradycyjnuju dušyłaŭku. Pry aptymistyčnym scenary apazycyja atrymaje trochi bolšy absiah dla baraćby.
