A.Łukašenka vykazaŭ padziaku niamieckamu dypłamatu za jaho pracu ŭ krainie, a taksama zaznačyŭ: «Viedaju, što heta sustreča vykliča peŭnaje niezadavalnieńnie ŭ niekatorych vašych kaleh u Biełarusi, ale nam utojvać niama čaho. Udziačny za tuju pazicyju, jakuju vy zajmajecie. Viedaju, što vam nialohka».
Jak ličyć prezident, rola pasła ŭ krainie znachodžańnia — naładzić narmalnyja družalubnyja adnosiny svajoj krainy ź dziaržavaj znachodžańnia «nasupierak usiamu». «Na vialiki žal, u zachodnich pasłoŭ takoha žadańnia niama», — zajaviŭ jon. Pavodle słoŭ A.Łukašenki, u pryvatnym paradku dypłamaty zaŭsiody ščyra vykazvajucca ŭ padtrymku taho, što adbyvajecca ŭ Biełarusi, ale kali «my čujem aficyjnyja zajavy niekatorych pasłoŭ i bačym ich realnyja dziejańni, stanovicca vielmi sumna».
Prezident zajaviŭ, što «nie zusim razumieje» rolu pasłoŭ krain ES i ZŠA i navat nie choča «hetaha ŭtojvać». «Tamu ja inšym razam rezka vykazvajusia, — patłumačyŭ jon. — Biełaruś — suvierennaja, niezaležnaja dziaržava i źjaŭlajecca takoj paŭtara dziesiatka hadoŭ, heta taksama nie mała. Toje, što my stabilnyja, i toje, što my nikomu nijakich prablem nie stvarajem — ni susiedziam, ni Hiermanii, ni Francyi, ni ZŠA, — heta fakt. Dyk što im ad nas patrebna?»
