Chto b moh padumać: u Japonii isnuje klub pa vyvučeńni biełaruskaj movy, i tudy chodziać zacikaŭlenyja biełaruskaj movaj japoncy. Viadoma ž, stvorany samimi entuzijastami, a nie ambasadaj Biełarusi. (Cikava, ci jana za zbytam traktaroŭ uvohule zrabiła łasku daviedacca pra jaho isnavańnie. Chacia, jakaja roźnica.)
Jość niekatoryja maleńkija krainy, jak Irlandyja abo Iślandyja, na čyju kulturu i na jakich samich u śviecie isnuje hihanckaja moda. Jość maleńkija Hruzija i Armenija, vielmi viadomyja svajoj kuchniaj i kulturaj, prynamsi, na postsavieckaj prastory. Zrazumieła, Italija z Rymam i kuchniaj, Vialikaja Brytanija z karalevaj i Beatles, ZŠA z Halivudam i Ńju-Jorkam i Rasieja z Čajkoŭskim i Peterhofam — sami pa sabie mocnyja «brendy», jakija pryciahvajuć zacikaŭlenych ludziej z usiaho śvietu.
A jość Biełaruś — badaj što samaja nieviadomaja ŭ śviecie kraina Eŭropy.
Pra jaje zamiežniki ŭ lepšym vypadku majuć u hałavie štamp, što «heta prykładna toje ž samaje, što Rasieja» abo što «jany ŭvieś čas byli pad letuvisami i palakami, a ciapier tam dahetul Saviecki Sajuz, haleča i čorna-biełaja televizija».
I što jašče horš — mnohija nasielniki Biełarusi z-za svajoj abyjakavaści, lanoty i adsutnaści samapavahi ŭ razmovie z zamiežnikami nie znachodziać aničoha lepšaha, jak prosta padtrymać hetkija stereatypy. Albo naŭprost kažuć, što jany «z Rasiei», kab paźbiehnuć nieabchodnaści tłumačeńnia, što takoje Biełaruś i dzie jana znachodzicca.
Ale na fonie hetaha ja nikoli nie pierastanu zachaplacca tym, jak
absalutna starońnich da Biełarusi ludziej čaplaje niejkaja «mahija» Biełarusi,
i jany pačynajuć zachaplacca hetaj małaviadomaj i vielmi svojeasablivaj movaju, zmročnaj i suvoraj historyjaj, padobnymi i nie padobnymi da inšych kulturaj i tradycyjami hetaha dalokaha i zahadkavaha kraju, Biełarusi.
Viera Ryč, Haj Pikarda, Czyŭaj Rafael So, Patersan Franka, Sijory Kijosava, archimandryt Siarhiej Hajek i mnohija inšyja. Urešcie, Uładzimir Mulavin, pra jakoha ŭžo i nia vierycca, što heta nie etničny biełarus i nie ŭradženiec Biełarusi.
Ja liču, što
MZS Biełarusi pavinien z takich ludziej zdźmuchvać pylinki i nasić ich na rukach, davać im maksymalnyja mahčymaści dla realizacyi tvorčych i navukovych prajektaŭ, źviazanych ź Biełaruśsiu.
Takija ludzi — nieacenny skarb i najmacniejšy resurs dla pašyreńnia biełaruskaha ŭpłyvu, dla pramocyi krainy ŭ śviecie i dla padniaćcia patryjatyzmu ludziej unutry Biełarusi.
Chočacie vabić u Biełaruś turystaŭ i investaraŭ? Dyk jakaja moža być lepšaja ilustracyja pryvabnaści Biełarusi, čym londanski architektar-kitajec — znaŭca i amatar biełaruskaj draŭlanaj architektury i prychadžanin biełaruskaj carkvy? Čym japonka, jakaja cikavicca biełaruskaj movaj i razmaŭlaje pa-biełarusku lepš, čym bolšaść žycharoŭ Biełarusi?
Nam vielmi pašancavała, što jany jość, i što jany nie pierastajuć źjaŭlacca. Značycca,
Biełaruś maje svaju «charyzmu», maje ŭ sabie štości takoje «mahičnaje» pryvabnaje — čaho, na žal, časta nie zaŭvažajuć sami biełarusy.
