 |
Na žal, źmiest hetych vykazvańniaŭ bolš zaležyć ad taho, na jakim baku supraćstajańnia «ŭłada—apazycyja» znachodzicca kamentatar, čym ad dośviedu Biełarusi ŭ hieapalityčnych perturbacyjach. A na čym ža hruntavać ujaŭleńnie pra intaresy Biełarusi, kali nie na hetym dośviedzie?
Padziei vakoł Kosava nia mohuć ciešyć ź dźviuch pryčynaŭ: pa‑pieršaje, heta niebiaśpiečny precedent pierahladu miežaŭ, pa‑druhoje, miesca, dzie heta adbyłosia, napaŭniaje fakty emacyjna najmacniejšym symbaličnym sensam.
Na symbalična‑emacyjnym uzroŭni nasielnikaŭ kraju adździaleńnie Kosava — heta jak adździaleńnie Vilni ad Biełarusi. Padabienstva tut navat u tym, što novyja haspadary — nie słavianie. Paraza serbaŭ vyjaviłasia nia tolki ŭ stracie terytoryi dy kaštoŭnych ekanamičnych abjektaŭ, adbyŭsia hłum z nacyjanalnych pačućciaŭ. Piknik u Kurapatach i złamanaja łava Klintana — voś, što takoje kosaŭskaja niezaležnaść z hledzišča serbaŭ i, dumajecca, inšych słavianskich narodaŭ rehijonu, kali šukać dla padziei sučasnyja joj biełaruskija analohii.
Ale abviaščeńnie niezaležnaści — heta nie piknik. Akramia serbskaha, isnuje bolš, na maju dumku, pahroźlivy, eŭrapiejski j suśvietny źmiest. Uličvajučy historyju rehijonu — niedalokuju, dvaccataha stahodździa, — možna paraŭnać kosaŭskuju sytuacyju z tym, što było b, kali b u Kurapatach, kryj Boža, stralać pačali, kali b na Čarnobylskaj AES pobač z sarkafaham zakładali fundament pad čarhovy reaktar staroha ŭzoru, a pobač adnavili b tyja samyja vyprabavańni, jakija vylilisia ŭ viekapomnuju avaryju. Dośvied najbujniejšaj za ŭsiu historyju čałaviectva technahiennaj katastrofy staić poruč ź Pieršaj suśvietnaj vajnoj, a palityčnyja zabureńni na Bałkanach mocna źnitavanyja z adčuvańniem ahulnaeŭrapiejskaj katastrofy.
Uražvaje spakojna‑ździeklivaje paraŭnańnie Serbii z telefonami «Nokija» — maŭlaŭ, kožnaja nastupnaja versija tančejšaja za papiaredniuju. Ciažka pavieryć, što biełarus, jaki paŭtaraje hety žart, pamiataje ŭ toj momant pra znakamityja šeść pavietaŭ, Ryskuju damovu i miažu kala Kojdanava‑Dziaržynska, dałučeńnie j adłučeńnie Smalenščyny j Biełastoččyny (pra Vilenščynu kazałasia vyšej) dy inšyja fakty z historyi ŭłasnaje krainy.
U mianie niama santymentaŭ da Serbii, jana nia bačycca mnie niavinnaju achviaraju i vyklikaje mała spačuvańnia. Ja kažu nia stolki pra jaje, kolki pra Biełaruś. Adkul u biełarusa zachapleńnie tym, što znoŭ pačaŭsia pieradzieł ziemlaŭ u samym adčuvalnym rehijonie Eŭropy? Radasnyja pačućci z hetkaj nahody — na čym jany hruntujucca?
Ci pavinnyja hramadzianie nievialikaj dziaržavy, suverenitet jakoj permanentna vykonvaje rolu zakładu ŭ intehracyjnych hulniach ź vialikim susiedam, radavacca, što zusim niedaloka inšyja vialikija dziaržavy vyrašyli padpravić miežy inšaj nievialikaj krainy? Asabista ŭ mianie ŭdzieł Eŭrasajuzu ŭ losie Kosava vyklikaje sumnievy ŭ mudraści jahonych lideraŭ. Kali ž kazać pra ich, eŭrasajuzaŭskaje, staŭleńnie da Biełarusi, dyk ciapier treba ŭdvaja ścierahčysia, kab nia mieć na jaho lišnich spadziavańniaŭ. Tańnieje nia tolki «Nokija», ale j davier da palitykaŭ, a heta — drennaja prykmieta.
