 Andrej Vajtovič |
Na 88‑m hodzie žyćcia adyšoŭ veteran biełaruskaha vyzvolnaha ruchu Andrej Vajtovič. Jaho pachavali pad bieł‑čyrvona‑biełym ściaham 1 krasavika na słonimskich mohiłkach.
Kaliści pra jaho los pisała «NN» (Desant u niapeŭnaść, 1997, 24 sakavika). Małady nastaŭnik, siabra Biełaruskaj niezaležnickaj partyi Vajtovič naprykancy 1943‑ha stanovicca vajskoŭcam navahradzkaha švadronu Barysa Rahuli. Adnačasova dapamahaje zbrojaj i bojeprypasami svajmu siabru, taksama biełaruskamu patryjotu, jaki ŭdzielničaŭ u polskim antynacysckim supracivie. Letam 1944‑ha razam z kachanaj dziaŭčynaj adstupiŭ ź Biełarusi, jany vypadkova patrapili ŭ biełaruski desantny bataljon i paśla karotkaj padrychtoŭki byli skinutyja na parašutach na baćkaŭščynu. B. Rahula zahadaŭ Vajtoviču nie vykonvać niamieckich zahadaŭ, a arhanizoŭvać kanśpiracyju BNP.
U vieraśni 1944—ha jaho vydaŭ čekistam zdradnik. Vajtoviča katavali, jon abvieściŭ haładoŭku ŭ mienskaj «amerykancy», jaho vyvieli ź jaje prymusova. Paśla byli doŭhija hady źniavoleńnia.
U Biełaruś Andrej Vajtovič viarnuŭsia ŭ 1960 hodzie, žyŭ pad nahladam u Słonimie. Jon siabravaŭ z Łarysaj Hienijuš, dapamahaŭ joj.
«Vy nie zabylisia, nie pakinuli mianie ŭ najciažejšyja dni», — pisała jana Vajtoviču ŭ žniŭni 1980 hodu.
Da svaich apošnich dzion Andrej Vajtovič zastavaŭsia ščyrym biełaruskim patryjotam, cikaviŭsia žyćciom krainy, byŭ padpisčykam niedziaržaŭnaj presy. Užo chvory i słaby, Vajtovič, jak prafiesijny budaŭnik, dapamahaŭ adnaŭlać pravasłaŭny sabor.
Śvietłaja pamiać!
 |
