Žyvučy ŭ chryścijanskaj tradycyi, my nie zaŭsiody razumiejem, što jana źjaviłasia paśla dvaccaci tysiačahodździaŭ pahanskich vieravańniaŭ i tabu. Chryścijanstva ž upłyvała na cyvilizacyju tolki apošnija dźvie tysiačy hadoŭ.
Pahanstva prysutničaje ŭ žyćci sučasnaha hramadztva: chto nie hladzić u lusterka, kali viartajecca pa zabytyja rečy, chto nie padumaje niekalki razoŭ, ci varta praciahnuć vandroŭku, sustreŭšy čornaha kata. U vioskach — bolš. I ciapier babulki razmaŭlajuć z karovami viasnoju pierad pieršym vychadam u pole, vierać, što žaba-rapucha — heta viadźmarka.
Andrej Lankievič pry dapamozie fatahrafii pakazvaje pahanskija tradycyi i zvyčai, jakija da hetaha času isnujuć u Biełarusi. Bolšaść tradycyjaŭ źnikaje albo ŭžo źnikła ŭ 60—70-ja hady minułaha stahodździa. U niekatorych vioskach ich pamiataje tolki adna, najstarejšaja žycharka.
Vystava Andreja Lankieviča «Pahanstva» u halereja «Padziemka» ad 16 pa 30 vieraśnia. Adkryćcio: 15 vieraśnia a 18.00.
