Kaliści ŭ Vilni na vulicy Letniaj hety dom byŭ prytułkam haścinnaści j biełaruščyny.
Siońnia [16 listapada -- NN] čort mianie torknuŭ zajechać na Letniuju. Domu pani Zoi bolš niama. Na jahonym miescy — kułamiesa hrazi j dźvie vializnyja jaminy ..., paviedamiŭ u svaim LJ ivansaj
***
Zoja Koŭš (Kaŭšanka, pa mužu Kratovič, 1911—1994) naradziłasia ŭ Lublinie, dzie ŭ toj čas žyŭ jejny baćka, budučy śviatar Alaksandar Koŭš.
Siastra biełaruskaha dziejača ŭ zamiežžy, śviatara Śviatasłava Kaŭša. Skončyła Vilenskuju biełaruskuju himnaziju, Vilenski ŭniversytet (praŭnictva). Brała ŭdzieł u biełaruskim hramadzkim žyćci ŭ Vilni ŭ 1930-1940-ch hadoch. Uvachodziła ŭ Biełaruski studencki sajuz. Uletku 1944 h. vyjechała ŭ Niamieččynu, žyła ŭ Berlinie. U 1947 była aryštavanaja savieckimi orhanami biaśpieki, asudžana na 10 hadoŭ lahieroŭ.
Z savieckich kancłahieraŭ viarnułasia ŭ druhoj pałovie 1950‑ch h., žyła ŭ Vilni.
