Kanfierencyja, pryśviečanaja 120‑hodździu z dnia naradžeńnia biełaruskaha hramadskaha i relihijnaha dziejača Łukaša Dziekucia‑Maleja, prajšła 22 listapada ŭ Minskaj bahasłoŭskaj sieminaryi jevanhielskich chryścijan‑baptystaŭ.
Vystupoŭcy nazyvali Ł.Dziekucia‑Maleja «hierojem viery» i padkreślivali, što siońnia važna nie tolki zrazumieć takich ludziej, ale i brać ź ich prykład.
U pryvatnaści, jak zaznačyŭ vykanaŭčy dyrektar biełaruskaj słužby chryścijanskaj radyjoviaščalnaj arhanizacyi «Transsuvietnaje radyjo» (Brest) Ściapan Piekun, Dziekuć‑Malej źjaŭlajecca «zmaharom za svabodu sumleńnia i płamiennym patryjotam». U 1918—1920 hady Dziekuć‑Malej zajmaŭsia stvareńniem biełaruskich škoł, dapamohaj sirotam i misijanierskaj dziejnaściu na Hrodzienščynie. Z 1921 hoda i na praciahu 20 hadoŭ jon uznačalvaŭ jevanhielskuju abščynu na Brestčynie, a taksama adkryŭ u Breście Dom malitvy z prytułkam dla dziaciej‑sirot, navučańniem nastaŭnikaŭ niadzielnych škoł, kursami dla prapaviednikaŭ i rehientaŭ.
Dziekuć‑Malej razam z Antonam Łuckievičam pierakłaŭ na biełaruskuju movu i vydaŭ ŭ 1931 hodzie ŭ Chielsinki (Finlandyja) 25‑tysiačnym nakładam «Novy Zapaviet i Psałmy».
Pavodle słoŭ doktara histaryčnych navuk, prafiesara Zachara Šybieki, Łukaš Dziekuć‑Malej byŭ adnym z tych, chto sprabavaŭ zrabić pratestantyzm biełaruskaj nacyjanalnaj carkvoj u Zachodniaj Biełarusi.
Z.Šybieka ličyć, što žyćcio Dziekucia‑Maleja źjaŭlajecca «jaskravym prakładam taho, jak pratestantyzm na movie naroda abudžaje ŭ im duch tvorčaści i pradprymalnictva.
