Były student‑vydatnik Homielskaha dziaržaŭnaha ŭniversytetu imia F. Skaryny Źmicier Žaleźničenka, jaki ŭžo zvyš 300 dzion słužyć u transpartnych vojskach u Žłobinie, zajmieŭ prava na adpačynak. Hetaksama, jak i inšyja sałdaty, što adsłužyli tak ž termin. Adnak adpačynak radavomu Žalelničenku budzie pradastaŭleny ŭ samy apošni termin.
Źmicier Žaleźničenka patłumačyŭ, što jon zaniesieny ŭ tak zvanuju «hrupu ryzyki». Tamu adpačyvać budzie samym apošnim:
«U adpačynak, mnie skazali, adpuściać samym apošnim. Jość adpaviednaja pastanova Ministerstva abarony. Bo ja ŭ tak zvanaj «hrupie ryzyki» — za admovu ad dačy prysiahi. Adpačynak, darečy, zaraz skaracili — budzie tolki 10 sutak. Jak miesiacy try zastaniecca da kanca słužby, ja j chaču pajechać. Schadžu va ŭniversytet, dakumenty zabiaru».
Cikavimsia ŭ byłoha studenta, ci turbujuć jaho, jak sałdata z tak zvanaj «hrupy ryzyki», pradstaŭniki specsłužbaŭ?
«Jość u nas taki chłopiec u čynie lejtenanta KDB, proźvišča Šeleh. Chodzić u skuranoj kurtcy. Sa mnoj jon sprabavaŭ razmaŭlać adzin raz — tady, kali mianie pryzvali. Ciapier, praŭda, nia zhadvaje, što my ź im razmaŭlali…U mianie ŭ klasie jość palica — tam staić usia maja litaratura.
Adnojčy mnie pryvieźli knižki Piečanka «U biełaruskim vojsku …» j Akudoviča «Dyjalohi z Boham». Stajali jany, ja ich pračytaŭ paśpiachova. I raptam baču, što ich — niama. Ja padyšoŭ da kamandzira roty j spytaŭ: u čym sprava? Viedaŭ, što svaje chłopcy nia voźmuć. Kamandzir skazaŭ, što prychodziŭ naš supracoŭnik KDB i ź Miensku jašče adzin pryjaždžaŭ. Zabrali knižki — i pajšli. Kudy zabrali — nieviadoma, bo biaz sankcyi. Bieź ničoha!
U mianie raniej zabirali dysk, svaje, miascovyja, dyk skłali akt vyniatki, nakiroŭvali nibyta na ekspertyzu. Nie viarnuli, ale ž choć papierku pakinuli.A hetyja ćmiana tak zabrali — i pajšli», — raspavioŭ sałdat Žaleźničenka.
U vojsku Źmicier, kali vypadaje volny čas, čytaje najpierš techničnuju litaraturu pa prahramavańni — svajoj universyteckaj specyjalnaści. Vajskovyja natatki pakul pisać nie biarecca:
«U mianie, kaniešnie, jość dumki nakont taho, što tut adbyvajecca. Ale jany nosiać taki asabisty, intymny charaktar. Nie chaciełasia b 800‑ty raz apisvać vajskovy pobyt. A kamu buduć cikavyja, i ci naohuł buduć cikavyja, maje razvahi?.. Kali budzie čas i budzie žadańnie, mahčyma, i pasprabuju pieratvaryć ich u niejkija natatki. Potym budzie bačna».
