Historyk Aleś Bieły kinuŭsia ŭ čarhovuju krajnaść. Jamu adkazvaje aŭtar dziońnika kryviec.livejournal.com.
Paśla sumnaviadomaha śpisu «nacystaŭ‑biełarutenaŭ» A. Bieły nie spyniŭ svajho zmahańnia z pryvidami i hetym razam užo napisaŭ dla rasiejskamoŭnaha izrailskaha štotydniovika «Most» artykuł‑danos na «Svaboda», dzie sprabuje z dapamohaj manipulavańnia i padtasoŭki faktaŭ źvinavacić u mifičnym «nacyźmie» zasnavalnikaŭ i sučasnych supracoŭnikaŭ radyjo, a zaadno i ŭsich «adradžencaŭ», navat Uładzimira Arłova. Svaju porcyju chłuśni atrymali i prychilniki tradycyjnaj etničnaj relihii (pahanstva): «No jeśli pośledovatielno isklučiť iz kulturnoho pola Biełarusi vsie eti 3 tradicii, — pravosłavije, katolicizm i iudaizm, kak chotiełoś by radikalnym nacionalistam, to čto ostanietsia? Tolko jazyčieskij słoj, docivilizacionnyj, vraždiebnyj vsiem monotieističieskim rielihijam i civilizacionnym strukturam, sozdannym ich kulturnymi kodami.
Sovriemiennyj biełorusskij idiejnyj (poka jeŝio – nie orhanizacionnyj, tak kak nacionalističieskije orhanizacii tipa Biełorusskoho Narodnoho Fronta nie javlajutsia, na dannyj momient, odnorodno nacistskimi) nieonacizm očień tiesno śviazan s nieojazyčiestvom.Eta orhaničieskaja śviaź nie vsiehda pośledovatielno osoznajotsia storońnikami etich idieołohičieskich tiečienij, no sriedi mołodioži, uvlečienije jazyčieskimi rituałami i «bohami» počti avtomatičieski vlečiot za soboj intieries k pronacistskim formirovanijam, ich simvolikie i istoričieskoj mifołohii. I naoborot: nacistskije vzhlady i osobienno – projekty buduŝieho, — triebujut «sakralnoj sankcii», kotoruju možiet dať tolko jazyčiestvo. Sotni piersonalnych błohov v Bajnietie dajut vozmožnosť v etom ubiediťsia. Dvie hrani radikalnoho nacionalističieskoho soznanija, nacizm i jazyčiestvo, simvoličieski objediniajutsia svastikoj, raźličnymi variantami kotoroj piestrit Bajniet. Nacionalističieskaja vierchuška etoj tiendiencii nie tolko nie protivitsia, no i vsiačieski kultivirujet. Orhanizovannyje hruppirovki storońnikov jazyčiestva v otkrytuju diejstvujut praktičieski vo vsiech humanitarnych VUZach strany. Ich lidiery priamo zajavlajut, čto jakoby «vsie avraamičieskije rielihii» hłuboko čuždy hłubinnoj psichołohii biełorusov, ich podlinnym, a nie naviazannym izvnie, kulturnym zaprosam».
Hetaje abvinavačańnie sfabrykavanaje ŭ najlepšych tradycyjach savieckaj prapahandy. Nu a kab hučała zusim pahroźliva, zhadajem jašče i župieł, jakim chiba što jašče dziaciej nie pałochajuć – ujaŭnuju niebiaśpieku nacyzmu i karyčnievaj čumy, jakaja voś‑voś ź sieciŭnych abšaraŭ zachłynie ŭvieś navakolny śviet.
Asnoŭnaja pryčyna, čamu niechta choča zapisać usich u «nacysty» – sproba zhanić dy navat vyniščyć (pakul tolki intelektualna) niazhodnych z «abvieščańniem» Biełaha.Anałahičnyja mietady, praŭda ŭžo ź nieprychavanymi metami, vykarystoŭvajuć i sučasnyja maskoŭskija «palitołahi». Paraŭn. vykazvańnie M. Lavonćjeva: «Nie viernuť li nam i Pribałtiku? A počiemu by i niet. Moje mnienije: hosudarstviennaja samostojatielnosť pribałtijskich riespublik okazałaś niesostojatielnoj. Oni nie spraviliś s etoj zadačiej, potomu čto okazałoś, čto značitielnoje bolšinstvo etničieski miestnoho elektorata – eto nacisty. A nacisty – eto ludi, s kotorymi normalnyj razhovor i nadielenije ich normalnymi pravami nievozmožny. Eto ludi, v kotorych nužno strielať. Pula – jedinstviennyj arhumient protiv nacistov. I oni doždutsia, čto naši tanki budut stojať v Rihie».
U vyniku
majem nastupny łahičny šerah: biełaruskija nacyjanalisty i adradžency – heta pahancy, pahancy – heta nacysty, prybałty – taksama nacysty, kožnamu nacystu – kula. Heta i jość kančatkovaja metataho, pra što mrojać jak rasiejskija «apryčniki», hetak i ich tutejšyja kalehi. Niezdarma, «harlivy litvin» u svaich pohladach zbližajecca z abaroncami savieckaha režymu, u tym liku pradstaŭnikami sučasnaha biełaruskaha aficyjozu, jakomu, akazvajecca, treba jašče i padziačyć za ŭstalavany ŭ respublicy «mižetničny i mižkanfiesijny» spakoj. Duža pakazalna i toje, jak
Bieły zajaŭlaje: «Litviny zacikaŭlenyja u tym, kab Łukašenka pratrymaŭsia jak maha daŭžej. Tamu my zyčym jamu mocnaha zdaroŭja i palityčnaj intuicyi.Jahony ekanamičny hienij, kaniečnie, budzie vielmi mocna vypraboŭvacca u nastupnym hodzie (a moža i daŭžej), ale my, jak šmat razoŭ užo kazali, nie za heta najbolš jaho pavažajem, a rychtyk za jahony paśladoŭny antynacyzm». Nie budziem čarhovym razam zhadvać čyjości prychilnaje vykazvańnie pra hitleraŭskuju madel ułady, kab nie psavać jaho imidž paśladoŭnaha antynacysta.
