Jania Palakova była emacyjna niaŭstojlivym čałaviekam. Čamu takoha čałavieka sudzili? Čamu takoha čałavieka ckavali ŭ «SaŭBielii»?
Usia łukašenkaŭskaja sistema palityčnych represij maje na mecie nie fizičnaje vyniščeńnie apanientaŭ, a taptańnie ich honaru. Zbeščanyja, jany buduć sami sabie ahidnyja, i apuściać ruki.Sudy za «łajaŭsia matam», za simku ad mabilnika… Hetaja sistema stała kanviejeram, tysiačy ludziej praź jaho prapuścili.
Banalnyja słovy režuć nažom, kali čałaviek sychodzić, ale tut nie skažaš inačaj: Palakova – achviara sistemy. Takaja ž achviara, jak Karpienka ci Hančar. Jana z taho ž pakutnickaha šerahu, što i kałhaśniki, jakija śpivajucca i lezuć u piatlu ad biezvychodnaści, ad ułasnaj ubohaści pobač z mersedesami tych, kamu na hetym śviecie dobra žyć. Kožny ź ich hinie pa‑svojmu, ale ŭsie ad adnaho i taho ž. Ad rastaptanaści na hetym śviecie, u hetkim układzie.
Mocnyja, jak Alaksiej Šydłoŭski ci Enira Branickaja, vychodziać z sudoŭ pieramožcami.
Palakova była zusim inšym čałaviekam. Jana nie vyniesła sutyknieńnia ź sistemaj.
Jaje mała viedali, jaje mała słuchali, a jana taksama płakała za svaju Biełaruś, jak jana jaje razumieła, za svajo žyćcio, jak jana jaho razumieła.
I Biełaruś płača siońnia za 33‑hadovuju Janiu Palakovu, jak za kožnaha kałhaśnika płača, jak za kožnuju biezymiannuju mahiłku na biaskrajnich Paŭnočnych mohiłkach, jak płača za svoj rastaptany honar. Tam, dzie ślozy ŭpaduć, tam duby prarastuć.
