Alaksandr Łukašenka vykarystaŭ pracoŭnuju pajezdku na Viciebščynu, kab čarhovy raz abrynucca na praciŭnikaŭ.
Jon zajaviŭ žurnalistam: «Heta nie apazicyja, heta «piataja kałona», heta vorahi biełaruskaha naroda».
Pavodle A.Łukašenki, kali b «my apublikavali, jak pracuje apazicyja ŭ Bruseli, Strasburhu, inšych jeŭrapiejskich stalicach i ŭ Amierycy, to vy b žachnulisia». Maŭlaŭ, «jak tolki my pasprabavali damovicca ź jeŭrapiejcami i praces hety pajšoŭ u patrebnym kirunku, to heta vyklikała ŭ ich isteryju.
U ich ci to pa pjani, ci ad niejkaj durnoty ŭsio heta palezła praz vušy, praź inšyja miescy, praz usie dzirki. Niekatoryja vialikija dziejačy, jakich my z turmaŭ pavypuskali, vyzvalili, ažno vieraščać u adkrytuju, što treba patrabavać ad uładaŭ, ad Łukašenki, cisnuć, ckavać u hety čas kryzisu».
Jon paabiacaŭ davieści da hramadskaści niekatoryja dakumienty, u jakich «jany pišuć jeŭrapiejcam, čaho Jeŭropa pavinna patrabavać ad Biełarusi».
«Im niechta padkidaje ideju, i jany pačynajuć plavuzhać. Voś heta pazicyja našaj vašyvaj apazicyi.Nijakaja jana nie apazicyja», — zajaviŭ A.Łukašenka. — «Heta piataja kałona. Ja heta adkazna zajaŭlaju. Jany hatovyja pradacca lubomu, kab tolki skrucić hałavu Łukašenku, uskočyć u kresła samim i razbambić krainu. Hetaha nie atrymajecca, pakul ja žyvy. Siońnia destabilizavać situacyju ŭ Biełarusi nikomu nia ŭdasca».
Taksama kiraŭnik Biełarusi stanoŭča acaniŭ rašeńnie Rady ministraŭ zamiežnych spraŭ Jeŭrasajuzu ab padaŭžeńni terminu prypynieńnia sankcyj adnosna biełaruskich čynoŭnikaŭ.
«Dziakuj, dobra. Ale pytańnie nie ŭ čynoŭnikach i nie ŭ Łukašenku. Kali jeŭrapiejcy dumajuć, što nas možna trymać na kručku, atrymoŭvajučy sihnały ad našych «admarožanych», i ŭvieś čas nas tuzać i panukać biez spravy, to my na takoj pazicyi dyjałoh vieści nie budziem», — zajaviŭ A.Łukašenka.
Pavodle A.Łukašenki, «kali Jeŭropa siońnia choča supracoŭničać ź Biełaruśsiu na tych pryncypach, na jakich my vyznačylisia z Chaŭjeram Sałanam, choča bačyć Biełaruś u hetaj jeŭrapiejskaj siamji, to my hatovyja da hetaha. Ale my nie chacieli b, kab jeŭrapiejcy tuzali nas pa drobiaziach. Treba, kab my bačyli hałoŭnaje, kab za hetymi chmyzami my bačyli les».
Pavodle kiraŭnika krainy, «Vialikabrytanii, Niderłandam, jašče niekamu nia chočacca supracoŭničać. Što ž, my ich siońnia pakul nia možam pierakanać. Ale toje, što nas padtrymali bujniejšyja jeŭrapiejskija krainy — heta fakt. Nas, napeŭna, upieršyniu padtrymali našy susiedzi. U nas cudoŭna raźvivajecca dyjałoh z Ukrainaj».
Taksama A.Łukašenka adznačyŭ, što raźvićcio dyjałohu ź ES adbyvajecca nie na škodu stasunkam z Rasiejaj. Maŭlaŭ, «my nikoli ŭbok ad Rasiei nia sydziem».
