Bluz pra biełaruskuju nacyju.
Spačatku vaźmi ziamlu –
Kali na mapie daŭno biełych plamaŭ niama, dyk šukaj
Źnikłuju, vyjedzienuju, vypietranuju, vydziaŭbanuju
Daščentu susiedziami; potym dadaj siudy movu,
Užyvanuju chiba dziela prymaŭki; damiašaj historyju,
Što vykładajecca jak historyja inšych; dy narod,
Jaki doŭha vučyŭsia nie pomnić historyi, nacyi, movy...
Vymiasi heta, i daj padyści...
Tady vaźmi
Ściah prostych koleraŭ, koleraŭ kostki
I kryvi, chleba i vina, vady i ahniu,
Koleraŭ viery j lubovi; dadaj jašče symbal,
Adrynuty j zabaronieny (da taho ž, karystany susiedam);
Vyli tudy poŭnuju mieru śloz, ačyščanych ad smutku,
Staroha j novaha, cień troch biarozaŭ, dzie b musili stajać čatyry,
Žyćci, začatyja pad Zorkaj Pałyn,
Kostki, huziki j kuli ŭ kvietkach-kurapatach;
Źmiašaj heta ŭsio, kroplu pa kropli,
U kubku času...
Tady, ŭ pryznačany dzień
(Ty paznaješ jaho, druža, ty paznaješ), kali śviet hladzić
U inšy bok, vaźmi kubak i dalikatna, vielmi dalikatna,
Pierali sumieś u padniataje ciesta,
I vypiakaj jaho ŭ piečy Klio...
Chtości adrazu pačnie
Nahadvać pra aściarožnaść, pra toje, što blizka zima,
Što ciapło i śviatło nabyvajucca ad zamožnaha susieda,
Pra pustyja majstroŭni, vyraby jakich nichto nia kupić,
I pra śviet, jakomu zazvyčaj naplavać...
Nie zvažaj na hetyja pieraściarohi, druža! Vymaj svoj bochan,
Zaharni jaho ŭ lon, spavi jaho vałoškami,
Tady hukaj siabroŭ (jany ŭsie stanucca siabrami ŭ toj dzień,
Siamikroć siem i bolej) i abviaści, što jdzieš
Zaniać svajo kresła na ichnaj biasiedzie.
