Jeŭrapiejskaja dypłamatyja ŭ hulni z aficyjnym Minskam pieraŭzyšła sama siabie. Dyskusija pra toje, zaprašać ci nie zaprašać Łukašenku ŭ Prahu, 28 sakavika skončyłasia, pavodle “Radyjo Svaboda”, chitramudrym rašeńniem: zaprasić, ale tak, kab nie pryjechaŭ.
Na niefarmalnym samicie kiraŭnikoŭ dypłamatyčnych viedamstvaŭ ES ŭ Čechii, jak i mierkavałasia, chvalu suprać Łukašenki hnaŭ najpierš hałandski ministr Maksim Fierchahien. U vyniku jon nibyta damohsia ad kaleh kułuarnych abiacańniaŭ, što
Jeŭrasajuz chacia i dašle farmalny zaprašalnik kiraŭniku Biełarusi, ale zrobić usio, kab na travieński samit u Prahu prylacieŭ ministr Martynaŭ.
U inšym vypadku Niderłandy hatovy ŭžyć “varyjant Muhabe” . To bok naładzić biełaruskamu prezidentu ŭ Prazie abstrukcyju na manier toj pračuchanki, što ŭčynili jeŭrapiejskija lidery (i najpierš niemka Mierkiel) pazaletaś u Lisabonie afrykanskamu dyktataru.
Matyvy chitraha chodu zrazumiełyja. Kali b Jeŭrasajuz, raspačynajučy novuju prahramu dla šaści postsavieckich krain, zrabiŭ vyhlad, što va ŭpor nie zaŭvažaje kiraŭnika ŭłučanaj ŭ prajekt Biełarusi, to heta adrazu zakładała b minu pad usiu zadumu.
Ale i dvuchsensoŭnym rašeńniem ES stavić siabie ŭ niaprostaje stanovišča. Cikava, što, naprykład, budzie kazać Łukašenku padčas krasavickaha vizitu ŭ Minsk jeŭrakamisarka Fierera-Valdnier? “Łaskava prosim, ale vočy b maje vas tam nie bačyli”? A raptam biełaruski kiraŭnik znoŭ pakaža noraŭ: pamiatajecie ašałamlalny manieŭr ź vizitam u Jerevan z-pad nosu jeŭrakamisarki?
Naŭrad ci zadavolić chitramudraje rašeńnie i nieprymirymych unutranych praciŭnikaŭ Łukašenki. Jeŭropa atrymaje čarhovuju porcyju paprokaŭ u zdradzie.
I potym: a raptam Łukašenka pojdzie va-bank? Z raźlikam na toje, što kulturnaja Jeŭropa nie ryzyknie psavać inaŭhuracyju “Uschodniaha partniorstva” kuchonnaj svarkaj? Ujaŭlajecie sabie varyjacyju na temu karciny Repina “Nie čakali”?
Inšaja reč, što pasłać na travieński samit Martynava zručniej z tych mierkavańniaŭ, što potym možna ź niavinnym vyhladam kazać Kramlu: dyk jany ž tam bieź mianie niečaha napadpisvali…
Karaciej, biełaruskaja zamiežnaja palityka stanovicca ŭsio bolej intryhoŭnaj.
Raniej tolki na ŭschodnim napramku my bačyli chitrasplacieńni vizantyjskich intryh, kali partniory pa “bratniaj intehracyi” lili sałodkuju rytoryku, ale kožny trymaŭ dulu ŭ kišeni. Ciapier niešta padobnaje vymaloŭvajecca pa linii Minsk — Brusiel. Taja ž rytoryka “zbližeńnia” i tyja ž duli ŭ kišeni.
Chutka my pabačym, ci akažacca sałamonavym rašeńnie dasłać Łukašenku zaprašalnik z padvocham.
ZY. Pastfaktum u Brusieli stali padkreślivać, što aficyjna rašeńnie datyčna piersony ad Biełarusi jašče nie pryniataje. Zrazumieła, ES choča pakinuć absiah dla hulni, padstrachavacca. Dy i jeŭrakamisarcy Fierera-Valdnier nieŭzabavie vybiracca ŭ Minsk. Kaniečnie, luby zihzah imavierny, ale vyhladaje na toje, što šancy na zaprašalnik u Łukašenki tryvałyja. Inšaja reč — ci palacić.
