Siońnia spoŭniłasia 100 hadoŭ Jazepu Najdziuku, vydaŭcu, pad kiraŭnictvam jakoha pabačyła śviet bolšaść biełaruskich vydańniaŭ mižvajennaj Polščy.
Miesca naradžeńnia — vioska Bojdaty (siońnia Vaŭkavyski r‑n Haradzienskaj vobł.). Vučyŭsia ŭ Vaŭkavyskaj nastaŭnickaj sieminaryi i Vilenskaj biełaruskaj himnazii. Pracavaŭ drukarom u vilenskaj biełaruskaj drukarni imia Skaryny, byŭ jaje dyrektaram. Z 1929 h. redahavaŭ časopis «Šlach moładzi», jaki byŭ začynieny polskimi ŭładami. U žniŭni 1939 h. redaktar, vydaŭcy i členy redakcyjnaj kalehii byli aryštavanyja i źniavolenyja ŭ łahiery Kartuz‑Biaroza. Vyzvaleny paśla zaniaćcia Biarozy čaściami Čyrvonaj Armii, viarnuŭsia ŭ Vilniu, praciahvajučy pracu ŭ biełaruskich arhanizacyjach, taksama paśla pieradačy Vilenskaha kraju Litvie.
«Vydatny čałaviek, knihavydaviectva było spravaj jaho žyćcia», kaža pra Najdziuka historyk Jury Turonak.
Ale adznačyŭsia Najdziuk nia tolki ŭ knihadrukavańni: napisaŭ i vydaŭ narys historyi Biełarusi «Biełaruś učora j siońnia». Kniha Jazepa Najdziuka piaćdziesiat hadoŭ była adnym ź niešmatlikich padručnikaŭ dla vyvučeńnia biełaruskaha ruchu.
U čas Druhoj suśvietnaj vajny z vosieni 1941 žyŭ u Miensku, pracavaŭ u školnym inśpiektaracie i byŭ techničnym kiraŭnikom «Vydaviectva školnych padručnikaŭ i litaratury dla moładzi ŭ Miensku». Byŭ namieśnikam člena rady biełaruskaj narodnaj samapomačy.
«Ni ab jakoj kałabaracyi Najdziuka nie moža iści havorki, — kaža Jury Turonak. — Kałabaracyja — heta praca na škodu ŭłasnamu narodu. Ale nijakaj škody jon nie pryčyniaŭ: jon inśpiektavaŭ škoły i vydavaŭ biełaruskija knižki».
Tym časam jak žonka ź dziećmi zastalisia ŭ Biełarusi, Jazep Najdziuk pierabraŭsia ŭ Polšču Tam, chavajučysia ad savieckich śpiecsłužbaŭ, žyŭ u Inaŭrocłavie pad imiem Juzafa Aleksandroviča. Pracavaŭ dyrektaram drukarni, jakuju sam i zasnavaŭ. Vioŭ listavańnie z Łarysaj Hienijuš. Pra polski pieryjad žyćcia vydaŭca Jury Turonak kaža: «Doŭhi čas Jazep Najdziuk siadzieŭ cicha. Biełaruskaj spravaj amal nie zajmaŭsia, vyścierahajučysia departacyi ŭ SSSR. Ale na pačatku 80‑ch padaŭ rukapis histaryčnaha padručnika dla školnikaŭ «Paznavajma historyju biełaruskaha narodu» «.
U 2004, dvaccać hadoŭ pa śmierci, hramadskaść Inaŭrocłava ŭšanavała pamiać Jazepa Najdziuka (Aleksandroviča) adkryćciom na ścianie drukarni pamiatnaj šyldy.
