Hałoŭny redaktar haziety «Sovietskaja Biełoruśsija» Pavieł Jakubovič paraŭnoŭvaje prezidenctva Alaksandra Łukašenki z kniažavańniem Ivana Kality: «Hety kniaź za košt samych raznastajnych pryjomaŭ, jakija nie ŭsim padabajucca, zmoh adterminavać vajnu z tatarami na niekalki pakaleńniaŭ».
«U rasijskaj historyi mianie ŭražvaje los Ivana Kality. I sprava nie tolki ŭ tym, što hety kniaź zmoh sabrać pad ruku stalicy mnostva kniažackich haradoŭ i ŭ vyniku stvaryŭ mocnuju dziaržavu. Mianie ŭražvaje, što hety kniaź za košt samych raznastajnych pryjomaŭ kiravańnia, jakija, skažam prama, nie ŭsim padabajucca, zmoh adterminavać vajnu z tatarami na niekalki pakaleńniaŭ.
Hałoŭnaje, što Kalita svajoj racyjanalnaj i paśladoŭnaj palitykaj zdoleŭ stvaryć pakaleńnie ludziej, jakija zmahli vyjści na Kulikova pole i atrymać nad tatarami maralnuju pieramohu.
U Biełarusi, viadoma, svaja historyja, ale ja spyniŭsia na Kalicie, bo tut mnie ŭjaŭlajecca vielmi šmat anałohij z kiraŭnictvam Alaksandra Ryhoraviča Łukašenki. Łukašenka zmoh zrabić tak, što Respublika Biełaruś, jakaja histaryčna znachodzicca pamiž Maskvoj i zachodnimi stalicami, jakija tak i nie spynili svajo hieapalityčnaje sapiernictva, zdoleła ŭtrymacca i pražyć hety pieryjad z pazityŭnaj skiravanaściu na ŭmacavańnie dziaržaŭnaści, ekanomiki, na pavyšeńnie ŭzroŭniu žyćcia. Ale samaje hałoŭnaje — u nas źjaviłasia pakaleńnie maładych ludziej, dla jakich stali śviatymi takija paniaćci, jak «Minsk — stalica Biełarusi», «My biełarusy». U nas jość svaja historyja, svajo ŭjaŭleńnie pra śviet. My chočam być jeŭrapiejcami, siabrami ŭsich, chto žadaje z nami siabravać, ludźmi mirnymi i hordymi, jakija imknucca da hodnaści.
Praź piać‑šeść hadoŭ vyjduć na avanscenu historyi novyja palityki, jakija paviaduć spravu dalej.Ale im zastaniecca ŭ spadčynu kraina, jakaja ŭ histaryčna vielmi składany pieryjad zdoleła zachavać siabie na terytoryi dastatkova sprečnaj u dosyć składanyja časy. Voś u čym, mnie zdajecca, značnaja misija i rola Łukašenki.
Ad pamyłak nichto nie zastrachavany. Miarkuju, što šmat z taho, što było zroblena, siońnia prezident zrabiŭ by inakš abo naohuł nie rabiŭ by.
Piatnaccać hadoŭ vysokaj palityki na takoj vysokaj pasadzie, zrazumieła, vielmi šmat. Ale, dumaju, što patencyjał prezidenta daloka nie vyčarpany. A tyja, chto ličać, što mohuć zrabić bolš, niachaj pasprabujuć. Heta vysakarodna i całkam zrazumieła».
