Fota Julii Daraškievič.
Źmianiajucca ŭrady, sychodziać z areny palityki, zabyvajucca imiony parłamienckich arataraŭ. A Miaśnikovič zastajecca. Piša Alaksandr Fiaduta ŭ cykle «Palitbiuro‑2009».
Nie kryŭdujcie, spadar Miaśnikovič!
Vyrasła cełaje pakaleńnie, jakoje paśpieła zabyć pra isnavańnie Minskaha harkamu partyi. Dla hetaj moładzi Miaśnikovič — hałoŭny navukoviec krainy. I nie bolej. A byli ž časiny!..
Kažuć, što na Miaśnikoviča źviarnuli ŭvahu padčas čarhovaha ŭradavaha pachavańnia. Jon pracavaŭ tady hałoŭnym inžynieram staličnaj śpiechaspadarki. Pa śpiecyjalnaści, tak by mović. Małady pracaŭnik śfiery ŽKH pačaŭ chutka rabić karjeru — i dasłužyŭsia da sakratara Minskaha harkamu KPB. Adtul prostaja daroha viała ŭ ministry — bałazie, staršyniom Savietu Ministraŭ staŭ śpiarša Michaił Kavaloŭ (staršynia Minharvykankamu), a potym Viačasłaŭ Kiebič, čyja karjera taksama była źviazanaja ź Minskam.
I voś Miaśnikovič staŭ śpiarša ministram žyllova‑kamunalnaj haspadarki. Potym — pieršym namieśnikam Dziaržpłanu BSSR (staršyniom u ranhu vice‑premjera byŭ jakraz Viačasłaŭ Kiebič). I, narešcie, kali Kiebič sam uznačaliŭ urad, Miaśnikovič staŭ jaho pravaj rukoj na pasadzie pieršaha namieśnika.
U tyja lehiendarnyja časy ja blizka bačyŭ Miaśnikoviča tolki raz. Išło biuro CK KPB, abmiarkoŭvali salihorskija zabastoŭki (krasavik 1991). Na fonie pychlivaha Małafiejeva i Dziemiancieja, što spałochana stahnaŭ, uražańnie dziełavych i ŭraŭnavažanych ludziej stvarali ŭsiaho try čałavieki. Prafsajuźnik Uładzimir Hančaryk, sakratar CK KPB pa pytańniach pramysłovaści Artur Trutnieŭ i — Miaśnikovič. Jamu nie treba było zazirać u papierki. Jon pamiataŭ ličby i viedaŭ sutnaść rašeńniaŭ.
Takim jon byŭ zaŭsiody.
Tamu Kiebič płanavaŭ zrabić jaho premjeram paśla pieramohi na prezidenckich vybarach, a Łukašenka pakinuŭ u vice‑premjerach, abazvaŭšy, padčas pradstaŭleńnia ŭ Viarchoŭnym Saviecie, radykałam‑rynačnikam.
I Miaśnikovič nie źnijakavieŭ paśla panižeńnia ŭ statusie (u prostyja vice‑premjery). Chto, kali nie jon, viedaŭ: lepš prostym vice‑premjeram być, čym palityčnym niabožčykam. Peŭna ž, dośvied udziełu va ŭradavych pachavańniach byŭ …
Dobra razumiejučy, ź jakim padazreńniem pahladaje na jaho hetaja zhraja, što darvałasia da ŭłady, Miaśnikovič pracavaŭ biezdakorna. Nastolki, što praz hod, kali Łukašenka vyrašyŭ narešcie raźvitacca ź Leanidam Sinicynym, architektaram svajoj pieramohi, jon prosta pamianiaŭ Miaśnikoviča i Sinicyna miescami. Tak niaspraŭ¬džany premjer za Kiebičam staŭ kiraŭnikom Administracyi za Łukašenkam.
Całkam čytajcie artykuł u śviežym numary «Našaj Nivy». «NN» źjaŭlajecca ŭ kijoskach «Biełsajuzdruku» ŭ Minsku ŭ sieradu ad abiedu, u rehijonach — ad čaćviarha ranku.
A najlepš — padpisvajciesia!
