Vałanciory zaprašajucca na aśvietnicka‑restaŭracyjny letnik «Lubča‑2009»
Letnik projdzie z 17 pa 30 žniŭnia ŭ miastečku Lubča (Navahrudski rajon). Akramia restaŭracyi zamka vałanciory zmohuć pavandravać pa navakolli i atrymać viedy pa zachavańni histaryčna‑kulturnaj spadčyny.
Načavać možna ŭ flihieli Lubčanskaha pałacu, na dvuchiarusnych łožkach z matracami i paduškami (z saboj nieabchodna mieć bializnu). Abo na vulicy možna pastavić namiot.
Charčavańnie budzie centralizavanym.
Padjeści trojčy na dzień abydziecca ŭsiaho ŭ 6 tys. rub. z čałavieka.
Prahrama letnika budzie raźbita na dźvie častki: 17‑22 i 24—30 žniŭnia.
Kali niechta nie moža znachodzicca na restaŭracyi ŭsie 14 dzion, to jon moža vybrać zručny dla siabie čas.
Dla ŭdziełu ŭ letniku treba zapoŭnić ankietu, jakuju možna atrymać, napisaŭšy na e‑mail: [email protected]. Ankiety prymajucca da 13 žniŭnia.
Lubča — maleniečkaje miastečka, jakoje ablubavali studenty, historyki, architektary dy amatary paŭkałvać zadarma.
Niamała ŭ Biełarusi ruinaŭ. Jašče bolš pomnikaŭ zaniadbanych. Vyniatkam z hetaha sumnaha praviła akazaŭsia Lubčanski zamak.
Z 2003 hodu ŭ Lubčanskim zamku viadziecca restaŭracyja. Štohod pryjazdžajuć ludzi, pa krupicach adnaŭlajuć byłoje bahaćcie.
Miastečka Lubča staić nad Niomanam. Jaho nazva pachodzić ad słavianskaha imieni Lub. Isnuje i ramantyčnaja lehienda pra kachańnie karala Mindoŭha.
Lubčanski zamak byŭ zbudavany pry kancy XVI st.Fluhier, znojdzieny na zamčyščy, padaje dakładnuju datu naradžeńnia — 1581.
U XIII st. horad staŭ pieršym centram Litoŭska‑Ruskaha biskupstva, na čale jakoha stajaŭ Vit. Jaho namahańniami ŭ Lubčy byŭ zakładzieny pieršy ŭ Biełarusi daminikanski klaštar. Paźniej, padčas Refarmacyi, Lubča stała bujnym pratestanckim centram. Jan Kiška, toj samy, što raspačaŭ budaŭnictva zamku, zadbaŭ i pra pabudovu aryjanskaha chramu. Pry chramie dziejničała škoła. U 1607, za panavańniem u miastečku Kryštafa Radziviła, Lubča stała centram užo kalvinisckaha ruchu.
Tut źjaviłasia znakamitaja drukarnia, u jakoj peŭny čas pracavaŭ i Sałamon Rysinski — pieršy čałaviek, jaki nazvaŭ siabie biełarusam.
Cikavaja i hieraldyčnaja historyja miastečka.
Lubča ŭnikalnaja tym, što maje nie adzin hierb, a cełych dva.Adbyłosia tak, bo horad dvojčy atrymlivaŭ Mahdeburhskaje prava.
XX stahodździe pryniesła Biełarusi razbureńnie i zaniadbańnie. Ale słavutaje minułaje nie źnikła ŭ niabyt. U 2003 hodzie namahańniami Ivana Antonaviča Piačynskaha, byłoha vajskoŭca, byŭ stvorany fond «Lubčanski zamak», jaki siońnia kaardynuje ŭsie pracy pa adnaŭleńni i restaŭracyi zamku. Ich vykonvajuć studenty‑architektary z MHA «BASA», a taksama amatary historyi z MHA «Historyka». Supolnaj pracaj jany padniali z ruinaŭ adnu ź viežaŭ, jakuju viančaje fluhier — dakładnaja kopija taho samaha, što byŭ znojdzieny na zamčyščy.
