Inha Pietc ciaham 15 hadoŭ naviedvaje Biełaruś. Za hety čas jon zmoh paznajomicca ź jaje historyjaj i kulturaj. A sioleta jon atrymaŭ stypiendyju ad Fonda Robierta Boša na napisańnie knihi pra našu krainu.
Na pytańni «Našaj Nivy» adkazvaje Inha Pietc.
«NN»: Inha, letaś ŭ Vas byli prablemy z atrymańniem biełaruskaj vizy. Sioleta ŭsio abyjšłosia?
Inha Pietc: Tak, viza dziejničaje da 15 listapada. A letaś sapraŭdy byli ciažkaści. Mnie adkryli vizu tolki na try dni, kab ja zmoh paŭdzielničać u CHI Minskim forumie. Chacia ja prasiŭ vizu na bolš praciahły termin.
«NN»: A ŭ čym pryčyna hetaha?
Inha Pietc: Pryčynu ŭ pasolstvie nie tłumačać. Ja sam tolki mahu zdahadvacca, čamu tak atrymałasia. Ja dumaju, što heta źviazana z majoj dziejnaściu. Ja šmat pišu pra Biełaruś, asabliva pra muzyčnuju kulturu. Ja arhanizoŭvaŭ kancerty NRM, Krambambuli ŭ Bierlinie.
«NN»: Z čaho taki intares da biełaruskaj kultury?
Inha Pietc: Ja pieršy raz pryjechaŭ u Biełaruś u 1994 h. Ja tady vyvučaŭ ruskuju movu. I naviedaŭ vašuju krainu, jak krainu z ruskamoŭnym nasielnictvam. Ja tady ničoha nie viedaŭ pra Biełaruś, aproč taho, što heta adna z respublik byłoha SSSR. Ale paśla ja pačaŭ pa dva‑try razy na hod pryjazdžać siudy. I tak dałučyŭsia da biełaruskaj kultury.
«NN»: Vy cikaviciesia biełaruskaj rok‑muzykaj Ci jość u jaje niejkaja admietnaść?
Inha Pietc: Rok‑muzyka — heta rok‑muzyka… Mnie byŭ cikavy toj fakt, što tut jość koła, jakoje zajmajecca biełaruskamoŭnaj muzykaj. Mnie byŭ cikavy fienomien biełaruskamoŭnaj muzyki ŭ Biełarusi, dzie rodnaja mova nie źjaŭlajecca šyrokaŭžyvalnaj. Jak muzyki hetym zajmajucca i čamu? Ja pisaŭ pra heta.
«NN»: Vy arhanizoŭvajecie biełaruskija imprezy ŭ Bierlinie. Dla čaho?
Inha Pietc: Raniej pra Biełaruś było mała infarmacyi. Na zachadzie dumali, što heta jašče častka Rasii. Jany ničoha nie viedali. Časam rabilisia strašnyja pamyłki.
Mnie pryhadvajecca adzin artykuł 1998 hoda, u jakim napisali pra «kamunista Łukašenku i jaho kamunistyčnuju partyju».Ludzi zachadu pavinny jašče vyvučać Biełaruś. Chacia zaraz situacyja źmianiajecca. Źjaŭlajucca navukovyja knihi pra vašu krainu. Ale pra kulturu mała viedajuć. Tamu my vyrašyli, što treba niejak spryjać źmianieńniu situacyi ŭ lepšy bok. My zaprasili z kancertami NRM, Krambambulu. Niadaŭna vystupiła etna‑trya «Troica». Była impreza z udziełam Andreja Chadanoviča. My chočam pakazać, što Biełaruś — heta nie tolki Łukašenka i Čarnobylskaja trahiedyja. A jość jašče cikavaja kultura, jakaja źjaŭlajecca častkaj jeŭrapiejskaj.
«NN»: A ci chočuć niemcy naviedvać Biełaruś?
Inha Pietc: Artur Klinaŭ napisaŭ knihu «Małaja padarožnaja knižka pa Horadzie Sonca». I ŭsich maich znajomych, chto pračytaŭ hetuju knihu pa‑niamiecku, prosta ciahnie ŭ Minsk.
«NN»: Vy zaraz sami pracujecie nad knihaj pra Biełaruś. Što heta za prajekt?
Inha Pietc: Užo piatnaccać hadoŭ, jak ja pryjazdžaju ŭ Biełaruś. I ja ŭvieś čas chacieŭ napisać knihu, praź jakuju niamieckamoŭnaje nasielnictva zrazumieje hetuju krainu. Ja nie chaču sucha apisvać biełaruskuju historyju. Ja chaču danieści Biełaruś da Zachodniaj Jeŭropy praz vandroŭki pa krainie, sustrečy ź ludźmi, praź ich apoviedy.
«NN»: A biełaruskaj movaj nie źbirajeciesia avałodać?
Inha Pietc: Ja mahu krychu čytać pa‑biełarusku. Toje‑sioje razumieju z razmoŭ. Jość takaja meta vyvučyć biełaruskuju movu. Ciapier ja nie maju času. Moža paźniej. Ale heta treba zrabić.
***
Inha Pietc — niamiecki žurnalist, aŭtar haziety «Ziuddojče cajtunh», aktyvist Hiermanska‑biełaruskaha tavarystva. Vydaviec CD «The Red Book of Belarusian Music» (2006). Arhanizatar biełaruskich kancertaŭ i viečaryn u Bierlinie, u tym liku śviatkavańnia 100‑hodździa «Našaj Nivy» ŭ 2006 h.
Inha Pietc staić la vahona.
