Zachadu nie varta mieć asablivych iluzij nakont demakratyzacyi Biełarusi. Taki miesidž Brusielu i Vašynhtonu dasłaŭ 20 žniŭnia Alaksandr Łukašenka. Ekśpierty prahnazujuć, što prezidenckija vybary, jakija adbuducca pry kancy 2010 abo na pačatku 2011 hoda, buduć surjoznym vyprabavańniem u adnosinach Minska z Zachadam.
Stojačy pierad abjektyvami na fonie paletkaŭ Tałačynskaha rajona, biełaruski aficyjny lider papiaredziŭ jeŭrapiejcaŭ: darma jany navažylisia pastajanna nakidać niejkija ŭmovy «u raźliku na toje — a voś Łukašenku niama kudy padziecca, jak niekali Rasija dumała…». Uvohule, «kali niechta na Zachadzie miarkuje, što voś u nas z Rasijaj sapsavalisia adnosiny, i my tut Łukašenku padkrucim, i jon usich złačyncaŭ z turmaŭ pavypuskaje, i jon zakanadaŭstva zaŭtra złomić, jany pamylajucca».
Minski palitołah Andrej Fiodaraŭ schilny ličyć hety kaskad vykazvańniaŭ taktyčnym chodam napiaredadni sustrečy ź Miadźviedzievym. Pavodle słoŭ Łukašenki, kramloŭski kaleha zaprasiŭ jaho ščyra pahavaryć na nastupnym tydni ŭ Sočy. «Pierad sustrečami z rasijskim kiraŭnictvam zaŭsiody idzie krytyka ŭ supraćlehły bok», — zaznačaje ekśpiert.
Takim čynam, adna z zadač hetaha publičnaha vystupleńnia — toje, što ekśpierty nazyvajuć pahładžvańniem rasijskaha miadźviedzia. Maŭlaŭ, pra sychod na Zachad — chłuśnia, a z «Uschodniaha partniorstva» ES my chočam uziać tolki čysta prahmatyčny ŭłoŭ dla ekanomiki.
Naohuł ža pasłańnie adrasavana adrazu niekalkim aŭdytoryjam, zaznačaje analityk Valeryj Karbalevič. I Maskvie, i elektaratu, i namienkłatury, i Jeŭrasajuzu. Sens ža ŭ tym, što režym nie źbirajecca mianiacca, pravadyr pa-raniejšamu mocny i ćviorda trymaje styrno ŭłady, a nastupnyja vybary projduć pavodle zvykłaha scenaryja.
Karaciej, jak u starym aniekdocie pra Rabinoviča: «Nie dačakajeciesia!».
Pavodle prahnozu Karbaleviča, «z nabližeńniem u Biełarusi prezidenckich vybaraŭ budzie ŭzrastać napružańnie pamiž Minskam i ES. I hetyja vybary mohuć stać ciažkim vyprabavańniem dla dvuchbakovych adnosinaŭ».
Inakš kažučy, apyniecca pad udaram novy kurs Brusiela ŭ dačynieńni da Biełarusi. Izalacyju ž ź jaje źniali, tak by mović, avansam, u raźliku na pakrokavyja reformy, pastupovaje źmiakčeńnie režymu. I pytańnie, što nazyvajecca, na kantroli. Tak, uvosień ES budzie vyrašać, što dalej rabić z prypynienymi sankcyjami, ci možna nazvać biełaruskich načalnikaŭ starannymi vučniami ŭ škole demakratyi.
Kali ž vyśvietlicca, što ŭ płanie demakratyzacyi Biełarusi Brusiel dzie sieŭ, tam i źlez, to «ŭ samoj Jeŭropie mohuć aktyvizavacca siły, jakija vystupajuć za raniejšy farmat dačynieńniaŭ ź Minskam», ličyć ekśpiert. Tym bolš, dadamo, što biełaruskaja apazicyja ŭvieś čas saromić jeŭrapiejskich dziejačaŭ za kamiercyjalizacyju padychodu da stasunkaŭ z režymam.
Jaki ž prahnoz? Ekśpierty sychodziacca ŭ adnym: Łukašenka ni za jakija pierniki nie budzie pierad vybarami łamać sistemu zabieśpiačeńnia «elehantnych pieramoh», jakaja spraŭna słužyć jamu druhoje dziesiacihodździe. Chacia, viadoma, ułady mohuć kaśmietyčna papravić Vybarčy kodeks. Dyj buduć imknucca paźbiehnuć brutalnaści, pa mahčymaści nie bić pałkami apanientaŭ na vulicach.
Zrešty, i na vulicy vychodzić asabliva ŭžo niama kamu. Tytulnaja apazicyja abiaskroŭlena pieryjadam represij. Da praletarskich hronak hnievu pakul što daloka, chacia kryzis nie ciotka, viadoma. Mienavita finansava-ekanamičny fors-mažor moža zbłytać karty dziejnaj uładzie.
Naohuł ekanomika — hałoŭny vorah sistemy Łukašenki. Dla jaje raźvićcia treba tak ci inakš adkručvać hajki, a heta raschistvaje aŭtakratyju.
Kali ž kryzis nie abvalić uzrovień žyćcia «nižej za kalena», to ŭ krainie lehiendarna ciarplivaha elektaratu niaźmienny prezident całkam moža zabiaśpiečyć sabie jašče adzin termin kiravańnia pry dapamozie vyprabavanaha instrumientaryja.
Pa sutnaści, u Tałačynskim rajonie ŭžo ahučana zajaŭka na ŭdzieł. «Mianie časta pačynajuć krytykavać, što, maŭlaŭ, Łukašenka trymajecca za ŭładu. Ale ja nadzieleny adpaviednym pravam zhodna z kanstytucyjaj. Kali niechta na Zachadzie raźličvaje, što šlacham niejkich machinacyj hetuju ŭładu možna zabrać i pieradać apazicyi — ničoha z hetaha nie atrymajecca», — takim čynam dziejny kiraŭnik akreśliŭ svaje pretenzii na novuju kadencyju.
Faktyčna Zachadu prapanujecca ŭhoda: maŭlaŭ, my tut budziem miakka trymać na dystancyi Rasiju, a vy nie leźcie ŭ našy vybarčyja spravy.
Na dumku ekśpiertaŭ, raźlik — na toje, što stanavicca ŭ pozu Jeŭropa nie budzie. Nu rabili raniej rezkija zajavy paśla vybaraŭ, i što karyści? Biełaruskaje kiraŭnictva spadziajecca, što racyjanalny Brusiel nie budzie kamiečyć užo raskručany prajekt miakkaha prahmatyčnaha dyjałohu ź Biełaruśsiu. Prajekt, u jakim klučavuju rolu adyhryvaje hieapalityka.
Ci spraŭdžvajecca hety raźlik, my najchutčej što pabačym užo ŭvosień, kali Brusiel budzie prymać zalik u biełaruskaha načalstva dy vyrašać los zamarožanych vizavych sankcyj.
