U Sitnie časam chočacca kryknuć: «Niaŭžo tut nasamreč usio tak kiepska?!» I čym dalej, tym čaściej prosicca na jazyk: «praklataje miesca». Nasielniki vioski nia vierać u Boha. Zatoje kožny, uźniaŭšy palec uharu, kaža: «Jość ža niejkaja vyšejšaja siła!» Tut śviata vierać u porču, surok i čornuju mahiju, tut uvažliva čytajuć haraskopy na nastupny tydzień, sprabujučy razabracca, u jakim astrale supraćstajać adzin adnamu Ŭran dy Jupiter. Tut pierakananyja, što na hary na ŭjeździe ŭ Sitna, dzie čaściakom bjucca mašyny, čort žyvie. Ale sapraŭdny tutejšy boh isnuje ŭ vadkim ahrehatnym stanie i maje moc 40 hradusaŭ, a to i vyšej.
U navakolli bujaie raspusta: da mužykoŭ, jakija adkryta, na ŭzor marmonaŭ, žyvuć ź dźviuma, a to j tryma «žonkami», tut staviacca hetak ža ciarpima, navat spačuvalna, jak i ŭ Eŭropie da homaseksualnych šlubaŭ. U vietrynskaj speckamendatury na ścianie dziažurki — try fatazdymki. Za apošnija niekalki miesiacaŭ u rajonie znojdzienyja trupy troch dziaŭčat, padazravanych u prastytucyi na trasach. Nikoha heta nie pałochaje j nie vyklikaje čutak pra ma-ńjakaŭ. Kažuć, zvyčajnaja sprava, «abdaryli» kahości z dalnabojščykaŭ, voś tyja na zvarotnym šlachu i raspłacilisia.
Ad staraści siciency zvyčajna nie pamirajuć. Voś tolki niekalki niadaŭnich vypadkaŭ.
Padčas svarki 50-hadovy muž da śmierci źbivaje žonku; usiu ŭ huzakach, śsiniełuju, jaje pakazvajuć felčaru: maŭlaŭ, upała z dachu.
Paśla sumiesnaha z sužycielkaj, zahadčycaj lespramhasaŭskaj łaźni, raśpićcia «maksimki» mužyk idzie ŭ tuju samuju łaźniu j viešajecca na jaje dźviaroch.
Chłopiec ź dziaŭčynaj u vioscy, padvypiŭšy, vyjaždžajuć pakatacca na matacykle. La mosta praz Pałatu aboje raźbivajucca naśmierć.
Pažyłaja kabieta atručvajecca «maksimkaj». Aficyjnaja versija: serca.
Tak, serca! Bo mienavita «z serca vychodziać lichija namysły, zabojstvy, pieraluby, raspusta, kradziažy, iłžyvyja śviedčańni, źniavahi, i heta apahańvaje čałavieka» (Maćviej 15:19—20).
Kali my chočam vyhnać satanu ź Sitna, z Połaččyny, z serca Biełarusi dy z sercaŭ usich biełarusaŭ — tym, chto vieryć u Boha j lubić svaju krainu, u 2006-m abaviazkova treba pieramahać.
v.Małoje Sitna
