Kožnamu šašystu byvaje kryŭdna atrymać pazycyju, kali jaho šaška (abo niekalki šašak, radziej damka) nia majuć kudy ruchacca. U šachmatach takoje stanovišča zaviecca patam i daje ničyju słabiejšamu boku, adnak u šaškach adsutnaść ruchu tojesnaja parazie. Dla zapiortaha materyjału jość narodnaje aznačeńnie — «sarcir». Ale, mabyć, etymalohija ŭzychodzić da francuskaha «vyjści» (sortir). Hetki admysłovy humar: jak supierniku niama kudy chadzić, hulec padachvočvaje jaho da niejkaha tam vychadu…
U pačatku partyi biełyja i čornyja majuć pa 12 šašak. Zdavałasia b, jaki-kolviečy pilny šašyst nie dazvolić pastavić sabie až 12 «sarciraŭ». Adnak, jak śviedčyć mienski trener Anatol Aniśka, na klasyčny kručok traplajucca nia tolki pačatkoŭcy. Partyja była zhulana ŭ pieršynstvie Maskoŭskaha rajonu stalicy siarod žančyn.
1. e3-d4 d6-e5 2. a3-b4 h6-g5 3. g3-h4 b6-a5 4. b2-a3 g7-h6 5. b4-c5 g5-f4 6. f2-g3 c7-b6 7. g1-f2 b8-c7 8. a3-b4 h6-g5. Małpavańnie hulni partnerki nie zaškodziła čornym. U šachmatach jano abyšłosia b značna daražej. 9. f2-e3? Tre było iści na raźmieny: 9. d2-e3 f4:d2 10. c1:e3 e7-d6 11. c5:e7 f8:d6 12. g3-f4 e5:g3 13.h2:h6 i h.d. 9…c7-d6 10. s1-b2 f8-g7 11. b2-a3 g7-h6 12. a1-b2 h8-g7 13. e1-f2 d8-c7. Usio! (Hł. dyjahramu.) Z pryčyny ŭłasnaha projhryšu biełyja zdalisia.
