«Spadar Martynaŭ kazaŭ zvyčajnuju chłuśniu ci naŭmysna, ci tamu što ŭ jaho kiepskija infarmatary. Jon kazaŭ, što infarmacyju jamu pradstavili va universitecie.
Ale administracyja universiteta nijakich zaŭvahaŭ nakont propuskaŭ nie rabiła i farmuloŭka zahadu ab adličeńni nijak nie źviazana ź niejkimi propuskami zaniatkaŭ. Takija vykazvańni Martynava źviazanyja z tym, što jamu treba było choć niejak apraŭdacca pierad ministrami zamiežnych spraŭ krainaŭ Jeŭrasajuza. Heta było adzinaje bolš‑mienš narmalnaje vyjście dla jaho».
Taćciana Šapućka paviedamiła, što mieła razmovu z dekanam jurfaku.
«Razmaŭlała z namieśnikam dekana Andrejem Šydłoŭskim i jon mnie pakazvaje zahad na adličeńnie i kaža: «Voś vy bačycie, što tut niama takoha, kab vas adličyli z pravam adnaŭleńnia». Ja spytała, što heta značyć i jon adkazaŭ,
što mianie vyklučyli biez prava adnavicca na vučobie.
U takoj situacyi mahčymy dva varyjanty: abo rektar adklikaje svoj zahad, abo ja budu adnaŭlacca na vučobie praz sud».
7 śniežnia aktyvisty moładzievych demakratyčnych arhanizacyj raspačali zbor podpisaŭ u abaronu Taćciany Šapućki. Za dva dni padpisalisia bolš za 300 studentaŭ.
