Haradziency ŭ čaćvier ranicaj mahli nazirać u niebie redkuju dla zimy atmaśfiernuju źjavu — viasiołku, jakaja dała niezvyčajny aptyčny efiekt — parhielij, abo niesapraŭdnaje sonca.
Duhapadobnuju viasiołku z dvuma dadatkovymi adlustravańniami Sonca možna było nazirać na praciahu niekalkich ranišnich hadzin va ŭschodniaj častcy abłasnoha centra. Jak prakamientavali hetu źjavu ŭ Hrodnaabłhidramiecie, uzniknieńnie zimovaj viasiołki źviazana ź jasnym maroznym nadvorjem, što ŭstalavałasia z učarašniaha dnia ŭ abłasnym centry, i ranišnim tumanam.
Tak, pry tempieratury pavietra minus 10—13 hradusaŭ u niebie ŭtvarylisia drobnyja ledzianyja kryštali, jakija ŭ jarkich promniach sonca pavodzili siabie jak miljony linz. Pry takim nadvor'i maleńkija płoskija šascivuholnyja ledzianyja kryštali, što ŭtvarylisia ŭ vierchnich słajach atmaśfiery, pastupova apuskajucca na ziamlu i, kružačysia, prałamlajuć soniečnaje pramieńnie. Tak uznikaje viasiołka i jašče bolš redki aptyčny fienomien — efiekt niesapraŭdnaha sonca, pry jakim u niebie nazirajecca adno abo niekalki dadatkovych adlustravańniaŭ Sonca.
