«Vialikdzień — heta śviata, jakoje my zvyčajna pravodzim u kole siamji. Čakajem svajakoŭ u hości, hulajem u bitki, jedziem u svaje vioski da babul i dziadulaŭ — jeści samyja smačnyja va ŭsim śviecie paski.
Ale mnohija biełarusy nie mohuć być pobač z rodnymi ŭ hety dzień. Niavinnyja ludzi siadziać u turmach, cierpiać pieraśled i katavańni. Sotni tysiač biełarusaŭ vymušanyja žyć u roznych krainach — biez mahčymaści viarnucca dadomu, kab abniać rodnych na Vialikdzień.
My z vami prachodzim praz čas vyprabavańniaŭ. Davajcie nie zabyvać, što Isus Chrystos taksama ciarpieŭ za praŭdu. Naš moc — u śviatle i viery, jakuju my niasiom praź ciemru niahledziačy ni na što. U padtrymcy, jakuju dajem tym, kamu ciažka. Naša moc — dabrynia i spahadlivaść, i nichto i nikoli nie zmoža ich u nas adniać.
Chrystos Uvaskros! Sapraŭdy Uvaskros!»
Čytajcie taksama:
Žyvatvorny ahoń ź Ijerusalima sioleta svoječasova ŭ Biełaruś nie prybudzie
Jak pryhoža sierviravać vielikodny stoł u pryrodnym styli
Biełarusy pradajuć u internecie šałupińnie cybuli da Vialikadnia. Kolki prosiać?
