U hetuju knihu možna zavitać z dvuch bakoŭ, a na źmiest natrapić u siaredzinie. U hetym kalektyŭnym zborniku pazyčanaje pieravažaje nad svaim, pierakład nad aryhinalnymi tvorami: ad anhlijskich ramantykaŭ u pierakładach Hanny Jankuty, da najnoŭšaha paeta-słemiera Tejłara Meli ŭ pierakładzie Vitala Ryžkova. Ad dziciačaj kazki Jana Bžechvy «Akademija doktara Klaksy» (pier. Aleny Piatrovič) da całkam stałych apaviadańniaŭ Hiermana Hiese.
Usio nie tak, jak u starejšych aŭtaraŭ: vyjšła vynikovaja kniha konkursu maładych litarataraŭ imia Karłasa Šermana, naładžanaha Biełaruskim PEN-centram — «Śviataja praŭda dy inšyja kazki».
Akramia dvuchbakovaha afarmleńnia i addanaści mastackamu pierakładu, pačesnyja čatyry miescy z 14, u «Śviatoj praŭdzie» zaniali rasiejskamoŭnyja aŭtary Biełarusi. Čamu takaja ŭvaha da biełaruskaj litaratury pa-rasijsku?
«My ŭ Biełarusi nie možam dazvolić sabie raskošy raskidacca talenavitymi litaratarami, — kaža redaktar knihi, adzin ź siabraŭ žury konkursu maładych litarataraŭ, Andrej Chadanovič. — Pahatoŭ vyśpieła kolki litarataraŭ, jaki choć i pišuć pa-rasijsku, ale ličać Biełaruś svajoj krainaj, asensoŭvajuć vuzłavyja skryžavańni i prablematyku biełaruskaj kultury, jakija znachodziacca, prynamsi častkova, u biełaruskim estetyčnyim poli».
Što da rasiejskamoŭnaści, majuć układalniki knihi i linhvistyčnaje alibi. «Ad našych rasiejskamoŭnych aŭtaraŭ i naŭprostavy ŭniosak u biełaruščynu: jany pierakładajuć biełaruskuju litaraturu na rasijskuju, — dadaje Chadanovič, — Tut varta adznačyć Paŭła Ancipava ź pierakładami vieršaŭ Viktara Žybula i Kaciarynu Zykavu, jakaja zrasiejščyła Vieru Burłak».
Apiakujučysia rasiejskamoŭnymi litaratarami Biełarusi, arhanizatary konkursu majuć za prykład paeta Dźmitryja Dźmitryjeva. Kolki hadoŭ tamu talenavity rasijskamoŭny paet (paśla peŭnych vahańniaŭ asobnych siabroŭ žury, treba zaŭvažyć) byŭ uklučany ŭ śpis finalistaŭ konkursu, a nieŭzabavie pierajšoŭ na biełaruskuju: zaniaŭsia palindromami i jaskravaj movatvorčaściu.
Układalniki abiacajuć, što prezientacyju knihi «Śviataja praŭda dy inšyja kazki» adbudziecca nie tolki ŭ Minsku, ale i ŭ inšych haradach.
«Pajezdki z prezientacyjami ŭkładajucca ŭ kancepcyju konkursu: treba, kab pačatkoŭcy, tak by mović, pavarylisia ŭ soku adzin adnaho dy adčuli svaju publiku, bo toje nieabchodnyja ŭmovy dla litaraturnaha pracesu, — zaŭvažaje Andrej Chadanovič. — U dadatak my chočam, kab u maładych ludziej pa ŭsio krainie biełaruskaja litaratura asacyjavałasia nie tolki ź sivymi kłasikami. Kab maładyja ludzi bačyli na scenie žvavych, kreatyŭnych raŭnaletak, jaki ekśpierymientujuć i dychajuć ź imi adnym pavietram».
