Z paharšeńniem biełaruska-rasijskich adnosin pačali pładzicca sajty, sa staronak jakich lijecca krytyka na adras aficyjnaha Minsku i robicca abhruntavańnie spradviečnaj prynaležnaści Biełarusi da «russkoho mira». Piša Siamion Piečanko.
«Mužiestviennyje, śmiełyje, biezzavietno priedannyje svojej Rodinie kazaki byli socialnym słojem biełorusskoho naroda, vierno słužili jemu, zaŝiŝaja našu russkuju suŝnosť i pravosłavnuju kulturu ot katoličieskoho vlijanija». Heta radki z artykuła «O biełorusskom kazačiestvie» na sajcie Respublikanskaha hramadskaha abjadnańnia «Biełorusskoje kazačiestvo». Padobnyja pierły možna pačuć nie tolki ad hetak zvanych biełaruskich kazakoŭ. U Siecivie pačali pładzicca sajty, z čyich artykułaŭ možna daviedacca «ŭsiu praŭdu» pra minułaje i siońniašniaje Biełarusi. Niekatoryja ź ich, naprykład, vyšejpamianiony «Biełorusskij kazak», vykazvajuć poŭnuju łajalnaść da ŭłady i asabista kiraŭnika krainy. Ale bolšaść hetych resursaŭ jadnaje rezkaje krytyčnaje staŭleńnie da aficyjnaha Minska.
«Z adnaho boku, u kiraŭnictva RB jość vializnaje žadańnie atrymlivać ad Rasii prefierencyi ŭ raniejšym abjomie, vykarystoŭvajučy status najbližejšaha stratehičaha sajuźnika. I rasijskija pošliny na naftu i naftapradukty — tolki asobnaje pytańnie ŭ dadzienym vypadku. (…) Ź inšaha boku, my bačym nakolki, miakka kažučy, niaśpiešna adbyvajecca vykanańnie Biełaruśsiu svajho sajuźnickaha abaviazku ŭ pryznańni suviereniteta i dapamozie Paŭdniovaj Asiecii i Abchazii, kolki času i siłaŭ addadziena aficyjnym Minskam „Uschodniamu partniorstvu“, jak składajecca supracoŭnictva z rasijskimi inviestarami, navukovaja kaapieracyja i h.d.», — pišaInfarmacyjna-analityčny partał «Impierija», niadaŭna stvoranaje infarmacyjnaje ahienctvaRegnum-Biełaruś (adhalinavańnie rasijskaha fiederalnaha infarmacyjnaha ahienctva Regnum) u artykułach, pryśviečanych adnosinam pamiž Biełaruśsiu i Rasijaj, usio mienš saromiejucca ŭ vyrazach, kažučy pra biełaruskija ŭłady.Apošnim usio čaściej nadajecca rola chitraha prystasavanca, što nie suprać i dalej smaktać rasijskuju
nafta-hazavuju cycku, ale pry hetym i ź Jeŭropaj pačynaje pieramirhvacca.
Tut užo i da nieprychavanych pahroz dachodzić: «Kali tak budzie praciahvacca i dalej, to skora Rasija prydzie da taho, što jaje pierastanie chvalavać, chto mienavita ŭ dadzieny momant siadzić na biełaruskim stalcy. (…) Maskva nie budzie padtrymlivać u Biełarusii nijakija alternatyŭnyja Łukašenku siły. Adnak, kali hałoŭnym faktaram robicca svoječasovaść vypłat, dyk ci nie ŭsio adno, chto ich ažyćciaŭlaje?»
Adnačasova z krytykaj aficyjnaha Minska, sa staronak hetych resursaŭ davodziacca tezy pra niesamastojnaść Biełarusi jak krainy, pra štučnaść jaje movy, adstałaść kultury. Usio čaściej čujucca aburanyja hałasy pra «harotny stan» usiaho rasiejskaha ŭ Biełarusi.
«Rasiejskaja kultura ŭ Biełarusii znachodzicca ŭ… absalutna nienaturalnym stanoviščy. Z adnaho boku, u Biełarusii— piša Alaksandr Załatnicki ŭ artykule «Russkaja kultura v Biełoruśsii».de-fakta skłałasia rasiejskaja dziaržava — u asnoŭnym rasiejskamoŭnaje nasielnictva, tryvałyja pazicyi rasiejskich i miascovych rasiejskich ŚMI, papularnaść rasiejskaha kiniematohrafa, litaratury, muzyki. Ź inšaha boku składajecca takoje ŭražańnie, byccam słova „rasiejec“ ŭ Biełarusii znachodzicca pad zabaronaj»,
Pakazalny vypadak — skandał vakoł viciebskaha čynoŭnika Andreja Hieraščanki, staršyni hramadskaha abjadnańnia «Russkij dom». Publikacyi ŭ biełaruskaj presie i nastupnaja prapanova čynoŭniku zvolnicca vyklikali sapraŭdny harmidar na rasijskich sajtach. Hieraščanku abviaścili achviaraj palityčnych represij, a sam skandał, nie bolš i nie mienš, sprobaj razburyć tak zvanuju sajuznuju dziaržavu. I jak vysnova — Rasii treba pabolej nadavać uvahi «sopriedielnym tierritorijam».
Charakterna, što antyłukašenkaŭskaja rytoryka ŭ spałučeńni z zamšełymi teoryjami «pachodžańnia» Biełarusi ŭzmacniłasia adnosna niadaŭna. Vidavočna, što katalizataram staŭ kančatkovy pierachod da prahmatyčnych adnosin. Mahčyma, praz svaje
