Karcina Mirasłava Dembińskaha «Uroki biełaruskaj movy. Moładź suprać Łukašenki» zdymałasia polskim režyseram padčas vybarčaje kampanii 2005-2006 hadoŭ. 23 kastryčnika adbyŭsia pakaz stužki dla biełaruskich žurnalistaŭ.
Hieroi stužki – maładyja ludzi, navučency Biełaruskaha humanitarnaha liceju. Apovied viadziecca ad imia Franaka Viačorki, jaki ź siabrami zapisvaje muzyku, raskidvaje ŭlotki i źbiraje pieradačy ŭ turmy.
Spačatku karcina składvałasia, jak televizijny repartaž ź miesca padziejaŭ, ale apaviadańnie ad pieršaj asoby – udałaja vynachodka, roŭna jak i zakadravy biełaruski rok. Chacia adčuvajecca roźnica pamiž repartažnymi j liryčnymi momantami – film atrymaŭsia natchnialnym.
Kab źmianić rečaisnaść – treba jaje mianiać.
Źniać ź siabrami klip, razdać volnuju hazetu, pryjści na Płošču.
Padziei mienskaj viasny zafiksavany ŭ šmatlikich repartažach, ale ŭ filmie Dembińskaha novyja rakursy, kadry, a emocyi — macniejšyja.
Sakavik bje.
My viedali, što ŭ 2006 hodzie na Biełaruś viarnułasia historyja i kožny z nas jaje ŭdzielnik i tvorca, ale polskaja karcina nam jašče raz nahadała pra hetaje.
I pakazalny vybar hierojaŭ – liceisty, studenty z namiotavaha haradku – moładź. Tvary – udumlivyja vočy.
Čakańni, słovy padziei – zafiksavanyja takija, jakimi jany tady byli – i heta pieravaha niehulniovaha kino. Štości bačycca inšym, ale stužka — mahutny dakument nadziei.
Film stvaraŭsia dla polskaj aŭdytoryi. Ale dla biełarusaŭ jon najvažniejšy.
Nieŭzabavie film budzie pakazany ŭ Varšavie, Lajpcyhu, Amsterdamie, Maskvie.
Šukajcie – i vykładajcie biełaruskuju movu.
