Pucin z Łukašenkam u piatnicu prahavaryli z voka na voka bolej za čatyry hadziny. U tym liku padčas sumiesnaj viačery.
Pra heta piša ŭ subotnim "Kommiersantie" Andrej Kaleśnikaŭ, žurnalist z pułu rasiejskaha prezydenta, viadomy svaim umieńniem vyviedvać rozny kuluarny intym.
Možna ŭjavić sabie viačeru, dzie ŭ jakaści pieršaj stravy padajecca tema "Biełtranshazu", druhoj idzie adzinaja valuta, potym — naftahazavy kaktejl, i narešcie, na desert — kanstytucyjny akt...
Pavodle versyi Kaleśnikava, u vyniku takoha biesprecedentna praciahłaha presynhu hość abo biezumoŭna kapitulavaŭ, abo pryniaŭ ultymatum jak vyklik. "Pryčym pieršaje prosta vyklučana", — reziumuje aŭtar ""Kommiersanta".
Jahonyja nazirańni suhučnyja vysnovam aŭtara hetych radkoŭ va ŭčorašnim kamentary: "Heta vielmi nahadvaje sproby zahnać u kut. Ale zahnany ŭ kut zazvyčaj adbivajecca z patrojnym impetam".
Kali sapraŭdy hejm nia skončany i miač na pałovie biełaruskaha partnera-supiernika, to, mahčyma, pry pieršaj nahodzie jon padzielicca ŭražańniami. Užo nie adnojčy było tak, što, viarnuŭšysia ź biełakamiennaj, Łukašenka svaimi pryznańniami z burlivym vykidam emocyjaŭ nie pakidaŭ kamienia na kamieni ad vylizanych infarmacyjnych paviedamleńniaŭ dziaržaŭnych medyjaŭ pra nibyta plonnaje abmierkavańnie pracesaŭ "sajuznaha budaŭnictva".
A pakul što ŭražańniami padzialiŭsia sa mnoju palitolah Valer Karbalevič. Pa-pieršaje, kaža jon, adsutnaść kankretnaj infarmacyi ab vynikach dyjalohu — symptom taho, što kiraŭniki nie damovilisia. Pa-druhoje, jašče i čas nie pryśpieŭ. Bo, naprykład, niama acenki koštu "Biełtranshazu" (halancy musiać pakłaści na stoł papieru voś-voś).
"Da novaha hodu jość čas, tak što baki buduć hulać, šukać arhumenty dla vyrašalnaha raŭndu", — ličyć ekspert.
Čamu ž tady Pucin, pavodle versyi maskoŭskich krynicaŭ, "vyklikaŭ "baćku" na dyvan"?
Vidavočna, miarkuje Valer Karbalevič, kramloŭski haspadar jašče raz akcentavaŭ viadomyja patrabavańni. Zvyš taho, imavierna, chacieŭ papiaredzić, što ŭsie hetyja lichamankavyja pošuki enerhietyčnych alternatyvaŭ ad Venesueły da Iranu — marnaja mituśnia. (Jak u tym anekdocie: kudy ty dzienieśsia z padvodnaj łodki!)
I hetyja sentencyi hučali, badaj, asabliva važka paśla taho, jak dniami azerbajdžanski prezydent Alijeŭ zapeŭniŭ Maskvu, što nia budzie dražnić jaje naftavymi hiešeftami ź Mienskam.
