21 śniežnia ŭ navapołackaj haradzkoj vystaŭnaj zali adbyłasia prezentacyja vystavy połackaj mastački Taciany Kozik «Rozdum kala vialikaj vady». Upieršyniu mastačka tak šyroka pakazała svoj žyvapis i vystupiła ŭ jakaści madeljera – na prezentacyi adbyŭsia pakaz jaje kalekcyi adzieńnia ź lonu.
Pieršapačatkova Taciana planavała nazvać vystavu «Lon i burštyn». Navapołackaja piśmieńnica Iryna Žarnasiek, vystupajučy na prezentacyi, nazvała hety vobraz symbalem VKŁ: lon – Biełaruś, burštyn – Litva.
Taciana Kozik viadomaja na Połaččynie svaimi pryncypami: jana nikoli nie była siabram nijakich mastakoŭskich sajuzaŭ i ŭ svajoj tvorčaj dziejnaści trymajecca maksymalnaj samastojnaści. Jejnaja majsternia, što mieścicca ŭ pryvatnym damku na bierazie Dźviny la Safijskaha saboru ŭžo stałasia lehiendarnaj.
U adkryćci vystavy ŭziaŭ udzieł ansambl narodnaj pieśni navapołackaj muzvučelni «Vierbnica» (kiraŭnička Neli Baroŭskaja), jaki vykanaŭ kaladki. Darečy, amal uvieś kalektyŭ, prynamsi žanočaja častka, byŭ apranuty ŭ stroi ad Taciany Kozik. Madeli taksama demanstravali maładyja dziaŭčaty – pieravažna studentki PDU.
Taciana Kozik u zaklučnym słovie skazała, što maryć pra inšuju Biełaruś, što samaje hałoŭnaje ‑ mieć svaju ziamlu i svoj dom, u jakim haspadarom rodnaja mova.
Vidavočna, miascovaje kiraŭnictva horada było ŭpeŭniena, što niešta padobnaje na prezentacyi prahučyć, tamu mierapryjemstva praihnaravali ŭsie haradzkija ŚMI i navat pradstaŭniki adździeła kultury.
Zatoje amataraŭ tvorčaści i žyćciovych pryncypaŭ Taciany sabrałasia poŭnaja zala. Pryjšli z kvietkami i dobrymi słovami. Uražańniaŭ chapiła dla ŭsich.
