Zajava słynnaj žurnalistki akazałasia nadziva suhučnaj z nastrojami słuchačoŭ, tracina jakich raniej vykazałasia za ŭviadzieńnie vojskaŭ u Biełaruś. Toje, što padajecca fantastykaj u Biełarusi, rasiejcy abmiarkoŭvajuć jak mahčymaje?
Prostaja mova:
«Nastupny krok realny — heta ŭziać horad Miensk za 24 hadziny adnym parašutna‑desantnym pałkom albo bataljonam «Vostok», što, darečy, bolš razumna i bolš technična mahčyma. Pryčym ja vam česna skažu, što kali hety krok budzie zrobleny, u jaho budzie vialiki sens chacia b tamu, što ŭ adroźnieńnie ad pierakrytaj truby jon nie zakranaje intaresy pakupnikoŭ nafty, to bok na samaj spravie adzinaje lahičnaje vyrašeńnie hetaha kanfliktu, ja absalutna nie śmiajusia, aneksija Biełarusi, tamu što sapraŭdy, urešcie rešt, dakul my budziem płacić za pabłažlivaść da krainy‑izhoja, za ŭpeŭnienaść Łukašenki ŭ tym, što my nie ŭviadziem u Miensk vojskaŭ i nie damo hrošaj Milinkieviču? A kali, viadoma, takoha vyrašeńnia kanfliktu nia budzie, chutčej za ŭsio jaho nia budzie, to, razumiejecie, uražańnie takoje, što nibyta dva tytany dumki syšlisia z dubinami pahulać u šachmaty, tamu što jość rašeńnie Łukašenki nas rabavać, uvodziačy niečuvanyja tranzytnyja myty, i jość u adkaz rašeńnie prezydenta Pucina, tamu što zrazumieła, što heta nie Chryścienka i nie Vajnštok prymali takoje rašeńnie ŭvohule ničoha nia ŭvozić. I Eŭropa ź dzivavańniem naziraje za hetym dvubojem, tym bolš pieramahčy ŭ hetym dvuboi niemahčyma, tamu što ŭ šachmaty nakaŭtam nielha vyjhrać. I, ułasna, što takoje kraina‑izhoj? Kraia‑izhoj — heta kraina, źniešniaja palityka jakaj budujecca ci to na padstavie staranna pradumanaj paranoi, ci to tamu što ŭ pravadyra nia hetak pačasałasia levaja piatka. Voś narmalnyja krainy — heta tyja, chto hulajuć u šachmaty, a krainy‑izhoi — heta tyja, jakija bjuć u łyč. Voś ciapier Rasieja i Biełaruś adno adnoje bjuć u łyč. Voś Eŭropa za hetym naziraje, i vyjhrać sapraŭdy nielha.
…
Mienš kryvažernyja varyjanty ŭsie jość projhryšnymi varyjantami, i kali Rasieja ź Biełaruśsiu niejak damovicca, to ŭsio adno ŭsio, što ŭ nas atrymałaja, što my nazłość mamie admarozili vušy, to bo my skaracili vytvorčaść, nie atrymali hrošaj i stracili reputacyju «rynak». My heta ŭžo zrabili. Zrazumieła, što Łukašenka, na žal, ad hetaj historyi ničoha nia stracić, tamu što voś kali my ciapier adklučyli naftu, nu što atrymałasia — što Łukašenka nie atrymaŭ svaje 45 dalaraŭ, jon ich i raniej nie atrymlivaŭ, Eŭropa nie atrymała nafty, jana jaje kupić u inšym miescy, a my ŭžo ahrebli ŭsie niepryjemnaści, jakija my mahli, i ciapier havorka idzie pra toje, kab viarnucca da status‑kvo. Heta, u lubym vypadku, projhryš.»
Hladzi jašče:
Tracina aŭdytoryi radyjo «Echo Moskvy» vystupaje za ŭvod vojskaŭ u Biełaruś
Fota yulialatynina.by.ru
