 |
Karaleva (The Queen)
Vialikbrytanija – Francyja – Italija, 2006, kalarovy, 97 chv.
Režyser: Styven Fryrz
Roli vykonvajuć: Chielen Miren, Majkł Šyn, Džejms Kromŭeł, Silvija Sims, Aleks Dženinhs, Chielen MakHrory, Rodžer Ałam
Žanr: Bijahrafičnaja drama
Adznaka: 7,5 (z 10)
Pryzy kinafestu ŭ Venecyi, pryzy «Oskar», premija «Hoja» – usiaho 45 ŭznaharodaŭ i 40 naminacyj.
Paśla śmierci pryncesy Dyjany anhielskaja karaleva ŭvozić siamju ŭ Šatlandyju. Presa abvinavačvaje karalevu ŭ biessardečnaści – i patrabuje publičnaj žałoby pa byłoj niaviestcy. Ale Elizabeta II staić za niepachisnaść tradycyj i strymanaść pryvatnaha hora. Premjer‑ministar Toni Błer, jaki atrymaŭ ašałamlalnuju pieramohu na vybarach, uprošvaje karalevu ŭšanavać pamiać pa «narodnaj pryncesie».
U karcinie Styvena Fryrza – dźvie karalevy. «Karaleva ludzkich sercaŭ» – pryncesa Dyjana, jakaja nie sychodzić z ekranaŭ, pa jakoj płačuć, jakuju lubiać i jakuju žadajuć. Heta medyjnaja hierainia, zorka skandałaŭ, parušalnica Bukinhiemskaha etykietu – i całkam virtualnaja fikcyja, pradstaŭlenaja režyseram praz dakumentalnyja kadry.
Jejnaja ŭłada – heta ŭłada medyjaŭ, štučnaja halivudzkaja kazka dla mieścičaŭ i masavaja histeryka, parastyražavanaja bulvarnymi hazetami.
Karaleva Elizabeta – heta najstarejšaja tysiačahadovaja manarchija, etykiet, tradycyja, abaviazak, strymanaść, padcisnutyja huby j carskaja postać.
Aktrysa Chielen Miren robić niemahčymaje: jana ŭvasablaje samu isnaść «boskaj pamazanaści» na vaładarstva. Žesty, pozirk, słovy: karaleva na palavańni, karaleva za śniadankam, karaleva prahladaje hazety.
Karaleva, jak symbal i jak štodzionnaje słužeńnie narodu – jakoje nie patrabuje mody j medyjnaha šumu.
Ale časy źmianilisia. Medyjnaje – značyć, uładnaje.
Pryhožaha alenia na palavańni zabje finansist. Padviešanaje cieła mahutnaj žyvioły staniecca znakam carskaha hańbavańnia.
Demahahičnyja kryki padabajucca natoŭpam, Toni Błer (aktor Majkł Šyn) pniecca krainu madernizavać, a jahonaja žonka (Chielen MakHrory) – śmiajecca z manarchii. Parveniu z Daŭninh‑stryt kremzaje karaleŭskuju pramovu – i karaleva začytvaje praŭleny tekst.
«U mianie jość vybar?» – karalevy siońnia carujuć, a nie kirujuć; karaleŭskaja ŭłada – składanyja «symbaličnyja» abaviazki biez anijakich pravoŭ.
Ale hetaja virtualnaja ŭłada nastolki pierakanaŭčaja, što prymušaje paddanych schilić hałavu, a hledačoŭ – naładzić avacyju.
Seansy ŭ mienskim «Domie kino» ŭ čaćvier, 15 sakavika a 21.20, 16‑18 sakavika a 19.00.
Taksama na ekranach — «Vyspa», «Babilon», «Hanibał: Uzychodžańnie», «Pryvidny honščyk», «Miortvyja dački», «Kroŭ i šakaład», «Luboŭ‑morkva».
U farmacie «4ch4» «Chrybiet djabła», «Spačuvańnie spadaryni Pomście», «Jak małyja dzieci», «Kryvavy dyjamant».
