Hadavina sakavickich padziej była adznačanaja premjeraju videastužak.
19 sakavika na kinafeście "Viasna-2006", što adbyŭsia na siadzibie BNF, byli pakazanyja stužki “Płošča” Chaščavackaha, “U śniahach dramaje viasna” Pataranskaha i “Ŭroki biełaruskaj movy” Dembińskaha.
Siońnia dakumentalny film pra letašnija padziei – nia prosta dakumentalny film.
Heta historyja, u jakuju viartajeśsia – i pra jakuju maŭčyć źlakanaja televizija.
Heta – palityčnaja mabilizacyja j natchnieńnie minułym cudam.
Narešcie – heta mastactva, jakoje musić pieradać sam duch Płoščy.
Usie stužki nasyčanyja histaryčnymi kadrami – i heta nadzvyčaj dobra.
Stužka Pataranskaha “U śniahach dramaje viasna” (prezentavanaja, jak pieršaja častka filmu) – pakazvaje Kazulina padčas prezydenckaj kampanii, televizijny vystup Łukašenki na ŭsienarodnym schodzie (sa ździeklivym kadrykam pieśni “Słuchaj baćku!”), Milinkieviča, jaki sustrakajecca z presaj i vybarnikami.
Karcina vyhladaje narezanaj syravinaj dla filmu, ale j hetaja histaryčnaja syravina – nudnaja. Chacia za samo zachavańnie kadraŭ i chroniki aŭtaru treba skazać “Dziakuj”.
“Płošča” Chaščavackaha – raspaviadaje pra novaje pakaleńnie. Dziaŭčynka Daša, internet-dziońnikami jakoj usie začytvalisia, havoryć pra sakavik, pieraadoleńnie strachu – i svabodu. Pavał Sieviaryniec, da jakoha Chaščavacki jeździŭ u Małoje Sitna – jašče adzin hieroj “Płoščy”.
I pracinajuć niabačnyja raniej kadry razhromu namiotavaha miastečka – i ŭźniesienych ściahoŭ na Kalinoŭskaha, tvaraŭ – i svabody na maleńkim piatačku biełaruskaj ziamli.
Ale Chaščavacki hublajecca, kali treba padabrać formu dla hetaj svabody, voli – i duchu Płoščy.
Jon u svajoj stychii – kali raspaviadaje pra Łukašenku i jahonych “duchoŭnych” dziaciej. “Vieršy Bykava” – mantaž słoŭ Łukašenki j śviedčańnie samoha Bykava; historyja znakamitaj frazy pra Hitlera; pensijanery-pravakatary, kiravanyja čałaviekam u cyvilnym. Naiŭna-satyryčnyja pošuki niezaležnaj presy ŭ biełaruskich šapikach – i sialanie, jakija zusim zabłytalisia ŭ svajoj lubovi-nianaviści da ŭłady.
Karcina moža natchniać samich udzielnikaŭ sakaviku – kadry, śviedčańni, słovy, ale jejnaja forma – ad “Zvyčajnaha prezydentu”. A ŭ vykryvalnickaj satyry zusim inšyja mety.
Jak nia dziŭna, najlepšaj “sakavickaj” stužkaj jość “Uroki biełaruskaj movy” Dembińskaha. Padziei mienskaj viasny, jakija spačatku filmavalisia, jak repartaž dla polskaj televizii – pakazanyja zacikaŭlena j niazmušana.
Siońniašnija stužki pra Płošču – heta liryčny repartaž, praniźlivyja śviedčańni z zastarełaj satyryčnaju formaj i treš-demakratyčnaja syravina.
Mastaki ŭ razhublenaści j tolki na podstupach – kab pakazać dušu Płoščy.
Adpaviednaj formy dla hetaha pakul nie znajšli.
Mo, tamu, što kino jašče nie zavieršyłasia?
