Zrazumieła, chto b ni pieramoh u baraćbie za pasadu kiraŭnika Francyi, pierakładčyk Milinkieviču nie patrebny, bo jon dobra viedaje movu hetaj krainy. Ale ŭ sensie pieranosnym — biełaruskuju demakratyčnuju hramadu chutčej zrazumieje mienavita Sarkazi, pieramohu jakoha tolki što paćvierdziŭ kiraŭnik francuskaha MUS.
Reč navat nia ŭ tym, što Sarkazi dasyłaŭ Milinkieviču list sa słovami padtrymki pierad Dniom Voli, a raniej jany nie adnojčy sustrakalisia asabista. Važniejšymi padajucca inšyja čyńniki.
Pravacentryst Sarkazi vyhladaje rašučym lideram, nia schilnym da zališnich reveransaŭ. I heta nia prosta pieradvybarčy imidž. Hetyja jakaści jon prademanstravaŭ pazaletaś na pasadzie ministra ŭnutranych spraŭ, kali ŭtajmoŭvaŭ znakamity "bunt pradmieściaŭ".
Našaje načalstva lubić apraŭdvać hetym prykładam žorstkaść AMAPu, jaki razhaniaje akcyi apazycyi. Paraŭnańnie, adnak, kulhaje na abiedźvie nahi. U Francyi zabureńni, što vyznačalisia razhułam vandalizmu, zładzili imihranty, pieravažna z Paŭnočnaj Afryki. Ci možna z tym kantynhientam, jaki spaliŭ tysiačy lehkavikoŭ, paraŭnoŭvać udzielnikaŭ Dnia Voli, što navat vulicu pierachodzili na zialonaje śviatło? :) Samaja ž horkaja ironija losu palahaje ŭ tym, što kali francuskija ŭłady namahajucca dać rady pierasialencam dy ich patomkam, jakija nia mohuć ci nia chočuć intehravacca ŭ tamtejšy socyjum, — to ŭ biełaruskaj dziaržavie represujuć akurat nośbitaŭ biełaruščyny!
Što ž da Sarkazi, dyk jon maje raspaŭsiudzić svoj enerhičny styl i na zamiežnuju palityku. U pryvatnaści, demanstruje hatovaść padšturchoŭvać Brusel da bolej dziejsnaj stratehii ŭ biełaruskim pytańni. Voś jahony charakterny pasaž na hety kont, što prahučaŭ niekalki miesiacaŭ tamu: "Kažučy pra perspektyvy Eŭraźviazu, my pavinny najpierš čarhu kazać nie pra pašyreńnie miežaŭ, a pra pašyreńnie pryncypaŭ, na jakich hruntujecca Eŭraźviaz. Na mapie Eŭropy jość takija krainy, jak Biełaruś, dzie niama svabody i demakratyi, dzie ŭłada ŭžyvaje represii suprać ułasnaha narodu. Eŭropa musić źmianić svajo staŭleńnie da prablemy Biełarusi. Siońnia niedastatkova prosta maralnych žestaŭ, nieabchodnaja palityčnaja abarona Biełarusi, my pavinny ŭ hetym kirunku vykarystać usie dyplamatyčnyja mahčymaści krainaŭ — siabraŭ Eŭraźviazu".
Zvyš taho, Sarkazi daŭ zrazumieć, što, adrozna ad svajho papiarednika Šyraka, nia maje namieru nadta lajalničać z Kramlom. Voś jahonaja fraza, jakaja nie patrabuje asablivaha kamentavańnia: “Kali vy chočacie viedać, da kaho ja bližej — da ZŠA ci da Rasiei, jakaja pavodzić siabie tak, jak my heta bačyli ŭ Čačenii, to ja bližej da Złučanych Štataŭ". Vašyhton ža, jak viadoma, zajmaje bolej žorstkuju pazycyju ŭ dačynieńni da aficyjnaha Miensku, čym Brusel. Amerykanskija palityki značna mieniej, čym dobryja eŭrapiejskija dziadziečki kštałtu van der Lindena, schilnyja da iluzijaŭ nakont zdolnaściaŭ Maskvy stanoŭča paŭpłyvać na biełaruskuju ŭładu.
Inšaja reč, što nijaki Sarkazi nia vyrašyć biełaruskija prablemy za samich biełarusaŭ. Se la vi, spadarstva!
