Lider NRM Lavon Volski raskazvaje pra novy albom hurtu.
«Naša Niva»: Kali fanaty NRM zmohuć patrymać u rukach novy albom hurtu?
Lavon Volski: Na nastupnym tydni. Chacia na apošnim etapie pracy byli prablemy: masterynh rabili ŭ švedzkim Hioteborhu, a tamaka pabłytali raźmiaščeńnie piesień. My adsyłali materyjał nazad u Švecyju. Vydadzieny albom budzie ŭ Polščy. Zapisvalisia ž całkam u Biełarusi. Albom budzie nazyvacca «06».
«NN»: Čamu takaja nazva?
ŁV: Na albomie pieśni, stvoranyja ŭ 2006 hodzie. Padziei na Płoščy natchnili nas. Jašče heta šosty numarny albom NRM. Naš bubnač Alezis znajšoŭ šmat sensaŭ hetaj ličby. I biaźmiežnaść, i kryž. Jon nas i pierakanaŭ.
«NN»: Kulinkovič pra kožny svoj novy albom kaža, što jon najlepšy. Vy možacie skazać heta pra «06»?
ŁV: Pakul jon nie namulaŭ vušy, ja z zadavalnieńniem mahu jaho słuchać. Potym stomiśsia, i stanie zrazumieła, što budziem vykonvać na kancertach, a što — nie.
Albom vielmi roznastylovy. Ad złości i nianaviści da kachańnia. Raniej my aśmielvalisia rabić takoje tolki ŭ supolnych prajektach. Niekalki kampazycyj vyrazna revalucyjnych («Hadziučnik», «Dachalery»), moža, i buduć krychu nieadekvatnymi, ale pisalisia ŭ čas značnych dla Biełarusi palityčnych padziejaŭ. Adsiejvać takija pieśni liču hłupstvam, heta značnaja častka našaha žyćcia.
Apošniuju pieśniu «Mama‑tata» choram śpiavajuć dzieci ŭdzielnikaŭ hurtu. Alezisavu pieśniu «Kitaj» ja vykonvaju na bubnach. «Miensk — Minsk» možna ličyć typovaj dvarovaj pieśniaj. «Tolki dla ciabie» — balada, «Svabody hłytok» — niejki džaz‑bluz. Tolki hip‑hop nie paśpieli zapisać.
«NN»: Jak takuju roznastylovaść usprymuć fanaty?
ŁV: Dačka našaha siabra Michała Aniempadystava skazała, što albom — sucelnaja papsa, aproč pieśni «Himn biełaruskaha rok‑n‑rolščyka». Na moj pohlad, mienavita jana samaja papsovaja. Heta nia naša pieśnia, my ŭziali jaje z sajtu «Muzykalnoj haziety». Pieśniu napisaŭ niejki Źmicier. Ja šukaŭ jaho praź internet, pytaŭsia na kancertach, ale nichto nie adhuknuŭsia. Mo praz «NN» znojdziecca. Ja peŭny ŭ hetych pieśniach: heta ž nia pošuki tannaj słavy. Na televizii i radyjo nas nichto nie pastavić, navošta rabić papsovyja rečy. A ŭ šasnaccać hadoŭ ja taksama pačaŭ by abvinavačvać NRM u papsovaści.
«NN»: Čamu tak doŭha pisali albom? Cełyjapiać hadoŭ.
ŁV: Razumiejecie, heta ž nia praca na fabrycy. Byli asobnyja pieśni, ale dapisvać da ich niešta jašče, dabivać albom, było b niesumlennym z našaha boku. U tvorčaści kali nia pre, to značyć — nia pre, i ničoha z hetym nia zrobiš. Kali jość niekalki starych pieśniaŭ, to niachaj jany lepš palažać, čym rabić niajakasny pradukt.
«NN»: Kancerty ŭ padtrymku albomu planujucca?
ŁV: Miarkujem pravieści kancert niedzie da kanca červienia. Treba pilna sačyć za abviestkami ŭ internecie, bo afišaŭ nia budzie.
«NN»: Vam nia kryŭdna, što davodzicca hrać u maleńkich kuchonnych klubach?
ŁV: Što datyčyć maleńkich klubaŭ, nia kryŭdna, bo tam my majem ni z čym nie paraŭnalnuju abstanoŭku. Vialikija kancerty my dajom za miažoj. Škada: hetaja muzyka stvarałasia dla hramadzianaŭ hetaj krainy, imi ž jana najlepš razumiejecca. Ale dla NRM niemahčyma atrymać u Miensku narmalnuju placoŭku dla vystupaŭ. Dyrektary FM‑stancyj sami prydumlajuć niejki farmat. Dla ich užo lubaja biełaruskamoŭnaja pieśnia — niefarmat. Heta poŭny absurd.
«NN»: A na kancertach «Za Biełaruś» nie chaciełasia b syhrać?
ŁV: Dyk nie zaprašajuć. A spakusa zaŭsiody jość, vyjści i natvaryć tam takija rečy! (Śmiajecca). Niekali raniej sprabavali zaprasić «Krambambulu», ale da kankretnaj prapanovy sprava nie dajšła.
«NN»: A ŭ Biełarusi ŭvohule mahčyma zarablać na žyćcio muzykaj?
ŁV: Z kožnym hodam stanovicca ŭsio ciažej. Dla hetaha treba mieć niekalki ŭžo raskručanych prajektaŭ. Z nula — nierealna. U nas uvieś šoŭ‑biznes krychu miestačkovy. Heta vidać pa ŭsich kancertach «Za Biełaruś».
«NN»: Ci zhodnyja Vy ź mierkavańniem, što sapraŭdny rok zastaŭsia tolki ŭ Biełarusi i nidzie bolej?
ŁV: Hadoŭ piać tamu hetaja fraza jašče była b aktualnaj. Kali biełaruskija hurty pryjaždžali ŭ Eŭropu i davali tam čadu. U Eŭropie dumali, što voś našy kamandy zusim užo kamercyjnymi stali, a ŭ Biełarusi — nie. Zmahajucca ź niečym. Ale ž nie dziesiacihodździami zmahacca. Tady ŭžo atrymlivajucca prafesijnyja revalucyjanery. Zmahacca, kaniečnie, treba, ale, razam z tym, treba šukać novyja šlachi ŭ tekstach, muzycy.
«NN»: Jak ciapier NRM usprymajuć u Eŭropie?
ŁV: U Eŭropie cikaviacca ŭsim, što źviazanaje ź Biełaruśsiu. Jany lubiać pahladzieć na niejkuju ekzotyku. U Berlinie arhanizatary zaŭsiody spekulujuć na tym, što heta revalucyjny hurt, zabaronieny na Radzimie i h.d. I ludzi, kaniečnie, iduć pahladzieć na monstraŭ. Jany dumajuć, što my vyjdziem ź pierabintavanymi hałovami, ź siniakami pad vačyma. Eŭrapiejskija ŚMI, jakija pišuć pra našy vystupy, spekulujuć na vyrazach kštałtu «hurt z dyktatarskaj krainy». U Eŭropie paprostu jość mnostva ludziej, jakija zarablajuć hrošy na našaj dyktatury. Ciapier užo pačynajuć chadzić na brend NRM. U Polščy my kali nie na viaršyni hary, to, prynamsi, pasiaredzinie. U Amerycy na apošnija kancerty pryjšła ŭ asnoŭnym maładaja emihracyja.
«NN»: Vy pačuvajeciesia žyvoj lehiendaj biełaruskaha roku?
ŁV: Nie pačuvajusia. Lehiendy nia jeździać na «subaru» 1993 hodu, jany jeździać na «linkolnach», i nie žyvuć u adnapakajovych kvaterach. Kab stać lehiendami, treba, kab u nas skłałasia sytuacyja chacia b jak va Ŭkrainie. «Okiean Jelzi» — užo žyvaja lehienda ŭkrainskaha roku. A voś «Vopli Vidaplasava» — čamuści nie. Ja navat nikoli nie pačuvaŭsia zorkaj. Moža, heta i moj minus, ale heta praŭda. Muzykam dobrym ja siabie liču, vykanaŭcam, moža być, i nia vielmi.
«NN»: Što źmianiłasia ŭ hurcie miž pieršym i šostym albomami?
ŁV: Mała što. Chiba što krychu źmianilisia adnosiny miž udzielnikami. My nia chodzim na dni naradžeńnia adzin da adnaho. Zatoje chodziać našy dzieci, i nam usio adno davodzicca tam sustrakacca. Ja viedaju, naprykład, Alezisa ŭžo bolš za 20 hadoŭ: što jon skaža — ja viedaju, što ja skažu — viedaje jon. Kaniečnie, krychu stamilisia adzin ad adnaho.
«NN»: Časta atrymlivajecca źbiracca razam dziela repetycyi?
ŁV: Pierad kancertami my źbirajemsia dva‑try razy, kab nie abłažacca. Mahli b hetaha i nie rabić, ale robim pa‑raniejšamu.
«NN»: Ci jość jašče sens u isnavańni NRM?
ŁV: Peryjadyčna takija dumki ŭźnikajuć. Adnak pakul idzie vytvorčy praces, spyniacca niama sensu. Niekali ja lapnuŭ, što ŭ demakratyčnaj krainie naš hurt nikomu nia budzie patrebny. Adnak siońnia ja nie chaču davać takija prahnozy. Mahčyma, pierarodzimsia ŭ niešta inšaje. Niekali ja taksama skazaŭ, što paśla 50 hadoŭ nie źbirajusia zajmacca rok‑muzykaj, ciapier ja nie mahu tak adnaznačna havaryć. Kinu śpiavać, tolki kali na Biełaruś zvalicca kameta.
***
Lavon Volski pra niezaležny spadarožnikavy kanał
Chaj ludzi hladziać nia tolki toje, jak u nas usio dobra, bulba vialikaja, a navokał katastrofy dy nieŭradžai. Ale sprava jašče ŭ tym, što nie va usich jość mahčymaść hladzieć spadarožnikavyja kanały: voś u mianie, naprykład, złamałasia antena, i ruki nijak nie dachodziać jaje adramantavać. Dyk ciapier pakazvajuć tolki 5 kanałaŭ: usie, viadoma ž, dziaržaŭnyja. Spačatku ja śmiajaŭsia z hetaje štochvilinnaje prapahandy, ale ciapier užo i nie da śmiechu.
Ludzi, zatočanyja pad BT, i nadalej buduć hladzieć BT. Taksama jak ludzi, zvykłyja da universamaŭ, nia buduć kuplać tavary praź internet. Takim čynam, hety prajekt ź niezaležnym spadarožnikavym kanałam chutčej dla tych hramadzian, jakija chočuć alternatyŭnaj infarmacyi, ale nia mohuć jaje atrymać.
Pra sytuacyju ŭ krainie
U nas ciapier zastoj, ničoha nie adbyvajecca, usio cichieńka. Ja paru dzion tamu z Ameryki viarnuŭsia i zirnuŭ na ŭsio niby zboku. Naviny: vystupajuć pa telebačańni adny i tyja ž, sidorskija, prakapovičy... I tut raptam — raz! — Łukašenka vystupiŭ, i pajšli naviny: jon skazaŭ heta, skazaŭ toje. Voś i ŭsie naviny ŭ Biełarusi: «Vystupiŭ Łukašenka i skazaŭ…»
Pra Sakavik‑2006
My chadzili na Plac, jak na lubimuju pracu, padtrymlivali maładych ludziej, śmiašyli ich, dadavali pazytyvu, razvučvali razam pieśni... Karaciej, hod zapomniŭsia.
