U sieradu viečaram Biełaruś pakinuŭ pratestancki śviatar Jarasłaŭ Łukasik. 30 traŭnia sioleta načalnik Centralnaha RUUSu Miensku Siniakoŭ aštrafavaŭ Łukasika za nabaženstva, jakoje pravodziłasia ŭ pryvatnym domie, a taksama abviaściŭ pra departacyju i zabaronu na ŭjezd u Biełaruś ciaham piaci hadoŭ. Źjechać ź Biełarusi Łukasik musiŭ da 7 červienia.
Raźvitacca z pastaram carkvy "Jan Pradvieśnik" na mienski čyhunačny vakzał pryjšło kala vaśmidziesiaci čałaviek. Siarod ich byli piacidziesiatnicki biskup Siarhiej Chomič, pastar Antoś Bokun, jaki ŭ hety samy dzień tolki vyjšaŭ z Akreścina paśla troch sutak aryštu, adzin z stvaralnikaŭ Biełaruskaj chryścijanskaj demakratyi Alaksiej Šein, “maładafrontaŭcy” Barys Harecki i Źmicier Chviedaruk, šmatlikija parafijanie carkvy.
Žonka Jarasłava Łukasika Natalla trymała ŭ rukach maleńki bukiecik vałošak. Kala baćkoŭ uvieś čas krucilisia troje ichnych dziaciej. Kali sud nie zadavolić skarhu Natalli Łukasik, to jana razam ź dziećmi taksama źjedzie ŭ Polšču.
Na peronie Jarasłaŭ Łukasik zrabiŭ nievialikuju pramovu, jon skazaŭ: "Ja vielmi zadavoleny tymi čatyrnaccaci hadami, jakija ja pravioŭ u Biełarusi. Ja ŭpeŭnieny, što my z vami ŭbačymsia na hetaj ziamli značna raniej, čym praź piać hadoŭ. Śviet nievialiki, tamu, spadziajusia, my zmožam bačycca ŭ inšych kutkach śvietu". Paśla hetaj pramovy Jarasłaŭ Łukasik prapanavaŭ pamalicca. Siarod inšaha jon maliŭsia za toje, kab “Boh źmianiŭ hetuju ziamlu”. Malitva skončyłasia praciahłymi avacyjami.
Pierad tym, jak sieści ŭ ciahnik, Jarasłaŭ Łukasik paśpieŭ jašče raz abniacca sa svaimi rodnymi i blizkimi. Zapłakali jahonyja dzieci. Łukasik paabiacaŭ u chutkim časie sustrecca z usimi znoŭ ŭ Biełarusi.
