1. Apocalypse now and here
Kaniec śvietu blizki. Pra heta śviedčyć absalutna apakaliptyčnaja pieśnia Juryja Dziemidoviča z paŭfinału «Dziciačaha Jeŭrabačańnia». Z chardkoravymi ustaŭkami, charalnymi śpievami i hipnatyčnym rečytatyvam, jakuju, zdajecca, nie ŭśviedamlajučy roblenaha, śpiavaje zvyčajna-ajčynny vołavoki chłopčyk. Absalutna niepadumna, adkul u «dziciačym Jeŭrabačańni», śviataja śviatych prystojnaj hłamurnaści, źjaviŭsia tahaśvietny trusik, jaki «vyvodzić krejdaj plusik, pensne nadziavaje, łacinu vyvučaje».
Pakul darosłyja infantyły spaborničajuć, chto vynajdzie najsaładžavuju «Kazku» dla darosłych, 13-hadovy Jura Dziemidovič adbambiŭ dla dziciačaha jeŭrabačańnia absalutna niedziciačuju, jak pierastroječnaja čarnucha, chiciaru, ad jakoj kaścianieje serca.
Rolik ź pieśniaj Dziemidoviča vyklikaŭ cełuju buru kamientaroŭ u biełaruskim Siecivie. Padajem najaskraviejšyja:
«Užo ŭsie bačyli našaha biełaruskaha chłopčyka, jaki vypadkova vyklikaŭ Djabła?»
«Heta samaje aryhinalnaje zdareńnie ź biełaruskaj estradaj ad časoŭ «Pieśniaroŭ».
«Jałfimaŭ u pralocie».
«Padčas prahladu rolika ja atrymaŭ sapraŭdny šok. Jak aprytomnieŭ, pieršaj ža dumkaj było: voś, chłopčyk źbirajecca vykanać na dziciačaj viersii Eurovision pieśniu, jakuju Devid Tybiet vytužvajecca napisać z časoŭ Imperium. Voś tolki za plačyma Tybieta — akultyzm, narkotyki, łondanski andehraŭnd kanca 70-ch i niaźmiennaja relihijnaja ekzaltacyja z nahody znajomstva z kožnaj novaj jeraśsiu. Za plačyma ž chłopčyka — tolki toj samy «nulik»...»
«Nie mahu tołkam skazać, ci mnie heta strašenna spadabałasia, ci strašenna nie spadabałasia, ale torknuła — adnaznačna!»
A jašče ŭ Siecivie stvorany virtualny fan-kłub Jurja Dziemidoviča, a na chvali ŭsieahulnaj histeryi Siarhiej Bałachonaŭ pierakłaŭ słovy pieśni na biełaruskuju movu.
2. Paślamova
...Ja nie viedaju, jak mnie dalej ahladać kulturu dla NN. Ja nie viedaju, jak ja ciapier budu chadzić na kancerty ŭ «Kazu» i deka Hłuchich. Usia kultsituacyja ŭ Biełarusi paśla «Čaroŭnaha trusika» pieramianiłasia: bahnu, jakaja ŭfarmavałasia ŭ starym žaleznym viadry, mižvoli biaźlitasna razhojdaŭ adzin čałaviečak. I nie raŭnujučy kerałaŭskija, biełaruskija Alesi ciapier niespadzioŭki apynulisia ŭ carstvie čaroŭnaha trusika, u dzivosnaj krainie sa znakam «nulik» (chiba ŭ biełaruskim pierakładzie «sa znakam plusik»). Zalustroŭje, ci što… Usio, kidaju pisać — mnie strašna.
